Tłumacz ludzkiej duszy

Kurdyjscy chłopcy, których parę dobrych lat temu spotkaliśmy w chaszczach zarastających ruiny ormiańskiego kościoła w Göründü, myśleli, że szukamy ukrytych skarbów. Nie byli daleko od prawdy. Wędrowaliśmy ścieżkami górskimi śladami skarbów ormiańskiej cywilizacji – resztek dziedzictwa najstarszego państwa chrześcijańskiego nad ogromnym jeziorem Wan w południowo-wschodniej Turcji. Cudowne widoki, wspaniałe lokalizacje chylących się ku ruinie monasterów, sczerniałe zarysy fresków na ich ścianach, zachwycające ormiańskie reliefy. Wszystko, dosłownie wszystko zapierało dech w piersiach. Nawet tęcza spinająca brzegi jeziora, znak przymierza i nieprzemijającej obietnicy, pojawiła się tam przed nami. Ale największy ormiański skarb był tak blisko Göründü, że chłopcy by się zdziwili. W sąsiedniej wiosce Narek, od 30 lat noszącej turecką nazwę Yemişlik. Święty Grzegorz z Nareku.