Sikhowie obchodzą święto Guru Nanak Prakash Diwas.
Papieska Rada ds. Dialogu Międzyreligijnego z okazji święta Guru Nanak Prakash Diwas obchodzonego corocznie jako pamiątkę urodzin założyciela religii sikhów Guru Nanaka, skierowała do wspólnot sikhijskich list, w którym porusza temat promowania kultury troski, budowania braterstwa, nawrócenia ekologicznego w służbie przyszłych pokoleń, jako odpowiedzi na współczesne kryzysy.
Kultura troski może być remedium na bolączki współczesności zdominowanej przez coraz bardziej niepohamowany indywidualizm i obojętność – czytamy w liście. – Trzeba działać, by „troska o bliźnich i nasz wspólny dom” stawała się zarówno wspólną kulturą jak i indywidualnym stylem życia poszczególnych osób.
Odwołując się do nauczania Papieża Franciszka Rada przypomina, że kultura troski zaczyna się od „zaangażowania na rzecz promowania godności każdej osoby, solidarności z ubogimi i bezbronnymi, dążenia do dobra wspólnego i troski o ochronę stworzenia” (Papież Franciszek, Orędzie na obchody 54. Światowego Dnia Pokoju, 1 stycznia 2021 r.). Może się ona także stać najbogatszym zasobem dla ludzkości, ponieważ ma na celu produktywne wykorzystanie zaradności jednostek i wspólnot w celu zapewnienia bezpieczeństwa środowiska i godnego życia dla wszystkich.
Zaznaczono, że wielką rolę w promowaniu tej kultury odgrywają instytucje edukacyjne oraz media, zaś przywódcy religijni powinni ciągle powtarzać wyznawcom o „niepodzielnym związku między Bogiem, istotami ludzkimi i stworzeniem oraz o tym, że każdy z nas ma duchowe zadanie dbania o Boże stworzenie i o siebie nawzajem”. Istotne jest także działanie rządów i agencji pozarządowych.
Według Rady, dokonał się już postęp we wzroście świadomości potrzeby nowej solidarności, jednak pozostało jeszcze bardzo dużo do zrobienia „w poczuciu pilności i poprzez ćwiczenie się w nowej formie solidarności, która jest zakorzeniona w braterstwie, miłości i wzajemnym zrozumieniu".
List kończy się wezwaniem do wspólnego działania w duchu wzajemnej troski. „Jako ludzie wierzący, zakorzenieni w naszych własnych przekonaniach religijnych i jako osoby, mające wspólne troski i odpowiedzialność za dobrobyt naszych bliźnich i za planetę, my, chrześcijanie i sikhowie, indywidualnie i jako wspólnota, wraz z ludźmi innych tradycji religijnych i ludźmi dobrej woli uczyńmy wszystko, co w naszej mocy, aby troszczyć się o siebie nawzajem, o nasz wspólny dom i o cały stworzony porządek!”
Wychowanie seksualne zgodnie z Konstytucją pozostaje w kompetencjach rodziców, a nie państwa”
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.