Wszystkie kolory penitentów

Miło brzmiące dla polskiego ucha „faire pénitence” znaczy „pokutować”. Średniowieczne, różnobarwne bractwa penitentów do dzisiaj funkcjonujące we Francji, pokutę rozumieją jednak o wiele szerzej, niż mogłoby się wydawać.

Yves Cossa przywitał mnie w drzwiach zakrystii kościoła w położonej w Alpach Nadmorskich miejscowości Saint-Etienne-de-Tinée, gdy po raz pierwszy wszedłem do niej we wrześniu 2019 roku. Towarzyszył mu André. – Nie jesteśmy zakrystianami, ale penitentami. Tylko tu pomagamy – zastrzegli. Z czasem dowiedziałem się, że Yves jest rektorem penitentów białych, a André pełni tę samą funkcję w bractwie penitentów czarnych. Cóż oznaczają te kolory? – zastanawiałem się. Na odpowiedź nie trzeba było długo czekać. Niecałe dwa tygodnie później niewielka grupa ludzi w czarnych i białych habitach prowadziła kondukt pogrzebowy z kostnicy miejskiego szpitala do kościoła. Penitenci śpiewali także podczas Mszy pogrzebowej. Z czasem odkryłem ich znacznie szersze zaangażowanie w życie parafii. Są w niej obecni od wieków, wpisując się w duchowy pejzaż malowniczego alpejskiego miasteczka. W miejskich kronikach pierwsze zapiski o nich pojawiają się w 1451 r. Jak to możliwe, że tak stara tradycja przetrwała do dziś?

Dostępne jest 13% treści. Chcesz więcej? Zaloguj się i rozpocznij subskrypcję.
Kup wydanie papierowe lub najnowsze e-wydanie.

«« | « | 1 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Archiwum informacji

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6