Konsekrowani odnajdują nadzieję oddając się innym

Ukraina: osoby konsekrowane w istotny sposób wspierają Kościół

Na Ukrainie Dzień Życia Konsekrowanego przeżywany jest w duchu wdzięczności za wciąż odradzające się tam życie zakonne. W ciągu ostatnich 28 lat zostało ono praktycznie odbudowane od postaw, po okresie Związku Radzieckiego, kiedy to zamknięto wszystkie klasztory, a zakonnicy i zakonnice działali w pojedynkę, doświadczając licznych prześladowań.

Dla zakonnic i zakonników na Ukrainie dzień życia konsekrowanego jest okazją do refleksji nad ich rolą we współczesnym Kościele. Jak podkreśla biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej Edward Kawa OFM Conv., charyzmaty zakonne ubogacają Kościół lokalny: „Każdy zakon ma swoją specyfikę. Myślę, że Kościół potrzebuje dziś tego, abyśmy te charyzmaty promowali, nimi żyli, i nimi się dzielili. Przyrównałbym to do pięknego sadu, w którym każde drzewo przynosi swój owoc. Tak jak każdy zakon czy zgromadzenie, przynosi owoc, który jest jedyny i niepowtarzalny, bo Bóg nigdy się nie powtarza”.

Zdaniem bp. Kawy, ważne jest to, aby osoby konsekrowane nie bały się ofiarować swojego życia Bogu i wspólnocie której służą: „To jest bardzo istotne w kontekście święta Ofiarowania Pańskiego, abyśmy nie bali się ofiarowywać. Dzisiaj, co trzeba podkreślić, osoby konsekrowane mają ogromne znaczenie w Kościele. Na pewno nie jest to tajemnicą, że niektóre diecezje nie miałyby racji istnienia, gdyby nie osoby konsekrowane, które je wspierają swoją posługą i pracą”.
Na Ukrainie pracuje ok. 2,5 tys. konsekrowanych obu obrządków katolickich.

Hiszpania: życie konsekrowane obecnością Bożej miłości

„Ojcze nasz. Życie konsekrowane obecnością Bożej miłości”. Pod takim hasłem Kościół w Hiszpanii obchodzi Dzień Życia Konsekrowanego. Ponad 40 tys. osób konsekrowanych żyje i pracuje w tym kraju.

„Hasło wybrane w tym roku na Dzień Życia Konsekrowanego wyraża pewien stały element w różnych charyzmatach i w powołaniu każdego z nas: wezwanie i pragnienie, aby uobecnić miłość Boga. Doświadczamy jej w naszym życiu jako zbawienie, miłosierdzie, dobrą nowinę. Miłość wcielona w Jezusie, objawiona w Jego osobie, w sposobie podejścia do ludzi, w Jego formie uzdrawiania, przebaczania, głoszenia i życia. Niech nasze życie będzie bliską obecnością Jego miłości dla tych, którzy z różnych powodów najbardziej cierpią na brak miłości w swoim życiu, myślą inaczej lub są wykluczeni” – czytamy w liście hiszpańskiej Konferencji Osób Konsekrowanych.

W Hiszpanii w 407 zgromadzeniach zakonnych i instytutach życia apostolskiego żyje ok. 40 tys. osób konsekrowanych – 75 proc. to kobiety. 896 osób jest po ślubach czasowych, natomiast 331 to nowicjusze i nowicjuszki. Największe wyzwania życia zakonnego w Hiszpanii to m.in. bardzo zaawansowany wiek osób zakonnych, brak powołań i restrukturyzacja, która nie zawsze przynosi spodziewane owoce. Nadzieją napawa fakt, że wciąż są młodzi ludzie, którzy wybierają drogę życia zakonnego bądź inne, nowe formy życia konsekrowanego.

Kościół w Polsce modli się za osoby konsekrowane

Kościół w Polsce modli się dziś za osoby konsekrowane. W kraju - choć także poza jego granicami – posługuje ponad 30 tys. sióstr i zakonników, którzy ślubując czystość, ubóstwo i posłuszeństwo poświęcają swoje życie Bogu i posłudze na rzecz bliźnich. W Światowym Dniu Życia Konsekrowanego w Polsce w sposób szczególny pamięta się o zakonach klauzurowych. Zbiórka ofiar przeznaczona jest na wsparcie ponad 80 klasztorów kontemplacyjnych.

Mimo zauważalnego od wielu lat spadku powołań, także do życia zakonnego, Kościół w Polsce wciąż może cieszyć się stosunkowo dużą liczbą osób konsekrowanych: to niemal 19 tys. sióstr zakonnych oraz ponad 11,5 tys. zakonników. W klasztorach kontemplacyjnych żyje ponad 1,2 tys. mniszek. Jedną z nich jest siostra Maria Ausilia Gołębiowska, klaryska kapucynka z klasztoru w Ostrowie Wielkopolskim.

„W naszym zakonie klauzurowym jest sporo czasu na modlitwę. Jeśli jakaś dziewczyna zgłasza się do zakonu klauzurowego, to po to też, żeby więcej się modlić i dziewczęta bardzo to doceniają, ale maja też trudność przyzwyczajenia się do życia tylko tu i nigdzie więcej. Nie oznacza to, że my nie pracujemy tylko cały czas się modlimy. Musimy na siebie również zapracować. Jeżeli mamy na przykład 6-7 godzin modlitwy dziennie to wiadomo, że do tego trzeba mieć szczególne powołanie, nie znaczy to, że się tylko modlimy i czekamy aż nam coś z nieba spadnie. Musimy pracować i pracujemy bardzo solidnie. Tego czasu na pracę mamy stosunkowo niewiele, więc musimy się uwijać jak pszczółki” – opowiada s. Gołębiowska.

Najwięcej w Polsce jest franciszkanów i salezjanów. Z kolei siostry zakonne prowadzą na przykład ponad 500 dzieł edukacyjnych, jak żłobki, przedszkola czy szkoły. Nie można zapominać o innych formach życia konsekrowanego. W Polsce są również 34 instytuty świeckie, ponadto 292 dziewice konsekrowane i 329 wdów konsekrowanych.