Przeżył ekstazę podczas kazania w Wielki Piątek. Uniósł się na oczach tłumu wypełniającego świątynię i zaczął wołać: "Jezu, Jezu!".
Urodził się w Gielniowie koło Opoczna ok. 1440 r. Na chrzcie otrzymał imię Jan. Studiował na Akademii Krakowskiej. Mając 22 lata wstąpił do bernardynów w Warszawie, gdzie przyjął imię zakonne Władysław. W kilka lat później został kapłanem. W Krakowie pełnił funkcję prowincjała. W 1487 r. przebywał w Krakowie, przygotowując proces beatyfikacyjny Szymona z Lipnicy. Brał udział w kapitułach generalnych zakonu w Urbino i w Mediolanie. Był współtwórcą nowych placówek zakonnych w Połocku i Skępem.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
W 1504 r. został gwardianem przy kościele św. Anny w Warszawie. Tutaj umarł wkrótce po ekstazie, jaką przeżył podczas kazania, które głosił w Wielki Piątek.
Został beatyfikowany w 1750 r. Klemens XIII ogłosił bł. Władysława patronem Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litwy w 1759. W 1962 roku Jan XXIII ogłosił go patronem Warszawy.
Odnotowano ofiary śmiertelne, ale konkretne liczby nie są jeszcze znane.
Biskup zachęca proboszczów do proponowania osobom świeckim tego rodzaju posługi.
Nauka patrzy na poczęte dziecko inaczej niż na zlepek komórek.