Homeopatia - prawda czy fałsz?

We wstępie do rozdziału autorka tłumaczy, że jeśli w opisie specyfiku jest wymieniona jedna choroba czy dolegliwość zadziała on skutecznie. Jeśli zaś w jego opisie znajdzie się kilka dolegliwości pacjenta, „lek” zadziała według pani Eugenii „znakomicie”. Następujący teraz dalszy ciąg hasła zawiera jak rozumiem leczone przez żywotnik choroby i dolegliwości, czyli jego „zastosowanie kliniczne”:

„Usposobienie charakteryzujące się nienaturalnym pośpiechem, żywością. Irytacja z powodu drobnostek. Muzyka wzrusza do łez, wywołuje drżenie nóg. Urojenia co do swego ciała – że jest tłukące, że siedzi w nim coś żywego. Skrzypienie w uszach przy łykaniu potraw” (Ch, s.128).

To nie są żarty. Cytat jest dokładny. Książka zaś, jak twierdzi w przedmowie doktor nauk medycznych Czesława Gasik, jest podsumowaniem „długoletniej pracy, wiedzy i doświadczeń autorki”.

Czy ktoś z państwa chciałby znaleźć się w takiej „klinice”?

Czytajmy dalej. Inny jeszcze specyfik „działa na gruczoły [...] błony śluzowe, krążenie, nerwy, przewód żołądkowo jelitowy. Bardzo skuteczny środek w stanie wyniszczenia, mimo dobrego apetytu. Pacjent zły, zdenerwowanym niespokojny, w depresji. Twarz pomarszczona, zimna, sucha, blada. Wpadnięte, podkrążone oczy, zaskórniki. Naczyniak na twarzy. [...] Tnący, gniotący ból. Wymioty z dużą ilością złowonnego płynu. [...] Częste parcie. [...] Śluz z pępka. [...] Szyja tak słaba, że nie może unieść głowy. [...] Stawy sztywne, kulawe. Gdy na twarzy wyrzuty goją się, skóra staje się sinawa. [...] Ból pleców po kąpieli. [...] Lek dla reumatyków, osób anemicznych i rekonwalescentów. Chroniczna skaza moczanowa. Wtórne ognisko nowotworowe. Trądzik. [Zalecane rozcieńczenia od] D6 do D60” (Ch, s. 91-92).

„90. Spigelia – czerwitruj

Działa na nerwy. Uśmierza kłujące i strzelające bóle uszu. Działanie lewostronne (oczy, głowa, twarz, serce). [...] Widoczne i słyszalne bicie serca. Chory powinien leżeć na prawym boku z wysoko ułożoną głową” (Ch, s.125).

Działa na nerwy. Czytając ten poradnik mam wrażenie wycieczki w zły sen. Pamiętam jak popularna swego czasu była książka o chirurgii sprzed 200 lat. Horror, ból w kościach w trakcie lektury, uczucie towarzyszące odpiłowywaniu nogi piłką stolarską przy znieczuleniu setką spirytusu...

„Silicea – Uczucie włosa w gardle lub na języku [...] Selenium – Lubieżne myśli. Impotencja. Praca umysłowa męczy. [...] Ból głowy po herbacie. [...] Chrypka śpiewaków. Pociąg do wódki i innych mocnych trunków. Słodki smak w ustach. [...] Świąd między palcami” (Ch, s. 124).

I co zrobić jeśli nie tylko muzyka wzrusza do łez i wywołuje drżenie nóg?

Podobieństwo zespołu objawów u chorego do widocznych skutków działania jakiejś substancji, niech mi wybaczą zwolennicy homeopatii, to nie jest poziom refleksji lekarza (przepraszam, homeopaty), na jakim chciałbym być diagnozowany. Wiele się wydarzyło w medycynie od czasów Hahnemanna. Penicylina, laboratoria, przeszczepy...