Prowadzimy do Źródła

Dziewięć dni w ciszy musi być trudnym doświadczeniem dla zagonionych ludzi.
– Rekolekcje są czasem zmagania. To nie są wczasy pod gruszą. Pojawia się pokusa ucieczki. Chodzi o to, by zostać tylko z jedną książką – z Biblią. Ja sam przez wiele lat sądziłem, że rekolekcje to świetny czas, żeby poczytać porządne książki. Tylko że te książki mogą być okazją, żeby mnie odciągnąć od tego, czym powinienem się zająć. Przeszkodą – nieraz nie do pokonania – jest komórka.

Czy to znaczy, że przez dziewięć dni nie można korzystać z komórki?
– Mówimy o tym na samym początku rekolekcji. Ludzie dostrzegają tutaj, jak bardzo są uzależnieni od komórki. Muszą sprawdzać SMS-y, czują się obarczeni domem, pracą.

No tak, ale ludzie mają przecież rodzinne zmartwienia czy zawodowe obowiązki…
– Przed wejściem w rekolekcje prosimy o wypełnienie ankiety, która pomaga nam rozeznać, czy to jest dobry czas na rekolekcje. Jeśli np. ktoś ma ciężko chorego ojca, to nie jest dla niego moment. Ale prawdą jest także to, że żyjemy często w chorych zależnościach. Wydaje nam się, że jak wyjedziemy z domu, to się wszystko zawali. Tutaj ludzie odkrywają, że żyją z nieodciętą pępowiną albo że są manipulowani, albo noszą w sobie chore poczucie winy. Zdarzają się osoby, które mówią, że są zobowiązane zawodowo być pod komórką. Tłumaczę wtedy: masz prawo zająć się sobą, musisz mieć czas, by zainwestować w siebie, dzięki temu udoskonalisz także swoją codzienność.

Rekolekcje są czasem słuchania Boga. Ksiądz przekonuje, że są one także odnajdywaniem siebie samego.
– Rekolekcje kierują się taką logiką: zajmij się Bogiem, a On zajmie się tobą. My często zajmujemy się sobą na tysiące sposobów, bez żadnych efektów. Czujemy się zmęczeni, zdołowani. Tu odkrywamy, że kiedy słuchamy Słowa Bożego, zajmujemy się najowocniej sobą. Bóg zna nas lepiej niż my samych siebie. Problemy, które przywozimy na rekolekcje jako priorytetowe, okazują się drugo- lub trzeciorzędne, a odkrywamy problemy źródłowe, których wcześniej nie widzieliśmy.