Katechizm Płocki

Miłość jedyna

VI przykazanie „Nie cudzołóż” stoi na straży prawa naturalnego. Mówi o miłości prawdziwej, która umie dawać, a nie wykorzystywać. Mówi o jednym sercu, które posiada człowiek, i które szuka miłości jedynej.

1. Chrześcijańscy misjonarze, niosąc Ewangelię na wszystkie kontynenty, spotykają się z formami życia społecznego, które są sprzeczne z nauką Chrystusa. Jedną z nich jest poligamia, czyli wielożeństwo, praktykowane w niektórych krajach islamskich i kulturach ludów afrykańskich. Co prawda w Polsce, podobnie jak w wielu krajach, prawnie dozwolone jest jedynie małżeństwo monogamiczne, czyli jednego mężczyzny z jedną kobietą, ale niektóre media, próbując podważyć katolicką naukę o rodzinie, publikują artykuły o tzw. trójkątach małżeńskich. Pojawiają się nawet publikacje, których autorzy twierdzą, że monogamia i wierność jednemu partnerowi są sprzeczne z naturą człowieka. W krajach Europy Zachodniej, w Szwecji, Holandii, Belgii rozpoczyna się dyskusja nad prawnym zalegalizowaniem poligamii. Słyszymy także niestety coraz częściej o innym nadużyciu przeciw godności małżeństwa, jakim są związki kazirodcze. Jak chrześcijanin ma się odnosić do tych nadużyć? Jak ma uzasadnić swoją postawę?

2. Kościół katolicki od początku swego istnienia zawsze i jednoznacznie pouczał o świętości rodziny i jedności małżeństwa, potępiając wszelkie formy nadużyć w tej dziedzinie. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że „poligamia nie jest zgodna z prawem moralnym: »Zaprzecza ona radykalnie komunii małżeńskiej, przekreśla bowiem wprost zamysł Boży, który został objawiony nam na początku«” (KKK 2387), z kolei kazirodztwo „niszczy związki rodzinne i jest oznaką cofnięcia się do zwierzęcości” (KKK 2388).

3. Jedności małżeństwa, czyli monogamii przeciwstawia się wielożeństwo, czyli poligamia. Zachodzi ona wtedy, gdy jedna ze stron w małżeństwie, za życia drugiej strony, ma inne żony lub innych mężów. Wbrew teoriom ewolucjonistycznym nauka katolicka uznaje za właściwą naturze ludzkiej zorganizowaną formę współżycia dwojga osób w małżeństwie monogamicznym.

Biblijny obraz stworzenia człowieka mówi o związku monogamicznym pierwszych ludzi: Adama i Ewy. Autor biblijny słowa Adama o kobiecie „ta dopiero jest kością z moich kości i ciałem z mego ciała!” komentuje mówiąc: „dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem” (Rdz 2, 24). Chrystusa potępia poligamię, kiedy naucza o nierozerwalności małżeństwa (Mt 19,6, Mk 10,9). Podobnie poucza nas w listach św. Paweł Apostoł (Ef 5,31) oraz Tradycja Kościoła. Uchwała Soboru Trydenckiego głosi: „jeśli ktoś twierdzi, że chrześcijanom wolno mieć jednocześnie wiele żon i że żadne prawo Boskie tego nie zabrania (Mt 19,9) – niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych” (BF VII 597).

Innym wykroczeniem przeciwko godności i świętości małżeństwa jest kazirodztwo. W Katechizmie Kościoła Katolickiego czytamy, że: „kazirodztwo oznacza intymne relacje między krewnymi lub powinowatymi stopnia zakazującego pomiędzy nimi małżeństwa. Św. Paweł piętnuje ten grzech, pisząc w Liście do Koryntian: „Słyszy się powszechnie o rozpuście między wami, i to o takiej rozpuście… że ktoś żyje z żoną swego ojca… W imię Pana naszego Jezusa… wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała…” (1 Kor 5, 1. 4–5).

Katechizm zwraca też uwagę, że „do kazirodztwa zbliżone są nadużycia seksualne popełniane przez dorosłych na dzieciach lub młodzieży powierzonych ich opiece. Grzech ten jest jednocześnie gorszącym zamachem na integralność fizyczną i moralną młodych, którzy będą nosić jego piętno przez całe życie, oraz pogwałceniem odpowiedzialności wychowawczej” (KKK 2389).

4. Zapamiętajmy: Rozum i wiara wymagają absolutnej jedności małżeńskiej, jaką Stwórca ustanowił na samym początku w małżeństwie naszych prarodziców. Zgodnie z nauką katolicką małżeństwo jest dozgonnym związkiem jednego mężczyzny z jedną kobietą. Ciężkim grzechem jest kazirodztwo. Szczególnie wielką zbrodnią są wszelkie kazirodcze zachowania wobec dziecka. Są one zdradą najbardziej podstawowego zaufania między dzieckiem a rodzicami czy opiekunami.

Ks. Władysław Krawczyk