Franciszek urodził się w Alpach Wysokich 21 sierpnia 1567 r. Zgodnie z wolą ojca udał się do Padwy, by tam podjąć studia prawnicze.
Gdy wrócił do domu, ojciec miał już gotowy plan: zamierzał wprowadzić Franciszka jako adwokata i prawnika do senatu. Podjął również starania, by ożenić go z bogatą dziedziczką. Franciszek jednak, ku wielkiemu niezadowoleniu ojca, obie propozycje stanowczo odrzucił. Zgłosił się natomiast do swojego biskupa, by ten przyjął go w poczet duchownych. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1593.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
W 1602 r. Franciszek został biskupem Genewy. Z właściwą sobie żarliwością zabrał się natychmiast do dzieła. Rozpoczął od wizytacji 450 parafii swojej diecezji. Niestrudzenie przemawiał, spowiadał, udzielał sakramentów świętych, rozmawiał z księżmi, nawiązywał bezpośrednie kontakty z wiernymi. Wizytował także klasztory.
Zreformował kapitułę katedralną. W roku 1604 poznał św. Joannę Franciszką de Chantal i przy jej współpracy założył nową rodzinę zakonną sióstr Nawiedzenia NMP (wizytek). Uzyskała ona zatwierdzenie papieskie w 1618 r.
Zmarł nagle w Lyonie, podczas powrotu ze spotkania z królem Francji, 28 grudnia 1622 r. Beatyfikacja odbyła się w roku 1661, a kanonizacja już w roku 1665. Papież Pius IX ogłosił św. Franciszka Salezego doktorem Kościoła, a papież Pius XI patronem dziennikarzy i prasy katolickiej.
Ikonografia przedstawia św. Franciszka Salezego w stroju biskupim lub w stroju pontyfikalnym z mitrą na głowie.
Młodzi są najszybciej laicyzującą się grupą społeczną w Polsce.
Ojciec Święty w czasie tej podróży dzwonił, by zapewnić o swojej obecności i modlitwie.
28 grudnia Kościół obchodzi święto dzieci betlejemskich pomordowanych na rozkaz Heroda.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.