Wenecki proboszcz ubogich

W mieście nad laguną spędził on całe 80-letnie życie. Pochodził z prostej, mającej dwanaścioro dzieci rodziny weneckich gondolierów. Był proboszczem. Prowadził szkoły dla ubogich dzieci i celem opieki nad nimi założył Zgromadzenie Córek św. Józefa.

Dzisiejszej uroczystości beatyfikacyjnej na placu św. Marka przewodniczył w imieniu Papieża prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych. Kard. Angelo Amato zapytaliśmy, czym odznaczał się przyszły błogosławiony.

„Świadectwa tych, którzy go znali, podkreślają jego ducha wiary. Zawsze oceniał sytuacje, problemy i ludzi w świetle woli Bożej – powiedział kard. Amato. – W tym duchu formował zakonnice z założonego przez siebie zgromadzenia. Zostawił im cenne rady. Powiadał: Cokolwiek się wydarzy, mówcie: «Wola Boża to dla mnie niebo»; «Trzeba mieć zawsze Boga w sercu, dobre myśli w głowie, a względy ludzkie macie podeptać». We wspomnieniach o nim czytamy, jak zapytał kiedyś pewnego murarza, dlaczego nie chce przystąpić do Komunii wielkanocnej. Ten wyznał, że nie ma butów ani pieniędzy na nie. Wówczas proboszcz zdjął własne, całkiem nowe buty, i podarował je biedakowi, a sam założył swoje stare kalosze, które od dawna trzymał pod łóżkiem, bo już nie nadawały się do chodzenia. Aby utrzymać prowadzone przez siebie szkoły, prosił o pomoc dobroczyńców. Wenecja należała wtedy do Austrii. Pewnego razu ks. Luigi Caburlotto napisał do cesarzowej w Wiedniu. Wzruszył ją, opisując ubóstwo dzieci, i otrzymał pomoc, jakiej potrzebował”.