O opętaniach niezawinionych

Przypadek tego opętania z lat 70. ub. wieku był inspiracją dla twórców głośnego filmu „Egzorcyzmy Emily Rose”.

„Opętanie zazwyczaj zdarza się u osób, które są wyjątkowo zdemoralizowane, popadły w wyjątkowo ciężkie grzechy lub świadomie otwarły się na działanie Szatana przez pakty satanistyczne, praktykowanie magii, spirytyzmu czy innych form okultyzmu” – podkreśla ks. dr Wołpiuk. Ekspert ds. sekt w diecezji bielsko-żywieckiej zaznacza jednak, że znane są też przypadki osób głęboko religijnych, praktykujących katolików, nękanych przez siły Złego.

Opętaniem niezawinionym poświęcony jest niemal cały czerwcowy numer pisma, który właśnie trafił do sprzedaży.

Na temat przypadku Anneliesie Michel i sensu zniewoleń niezawinionych przeczytać można w wywiadzie z egzorcystą z archidiecezji katowickiej, ks. Jarosławem Międzybrodzkim. Kapłan zapytany między innymi o częstotliwość występowania opętań ekspiacyjnych, zwraca uwagę na zaskakująco dużą skalę tego zjawiska. Podkreśla jednocześnie jego olbrzymie znaczenie: „Niejeden znajdzie się w niebie tylko dlatego, że ktoś za niego cierpiał. Bóg tak bardzo kocha, że nie boi się zranić swoich umiłowanych, aby nas ratować przed ostateczną zgubą”.

Dopełnieniem dla tych rozważań stanowi przejmująca historia Agnieszki, osoby, która cierpienia wynikające z opętania ofiarowuje za dzieci nienarodzone, szczególnie za te, zamordowane w wyniku aborcji. Ks. Karol Starczewski, opiekujący się nią egzorcysta, pisze o tym przypadku, jako o niezwykłej tajemnicy przeżywanej w niepozornej codzienności: „Agnieszka zgodziła się na taka formę cierpienia i głęboko wierzę, że jej ofiara przynosi błogosławione owoce”.

W czerwcowym wydaniu „Miesięcznika Egzorcysta” przeczytać możemy także tekst dra Wincentego Łaszewskiego o kontrowersjach wokół objawień w Akicie, artykuł ks. prof. dra hab. Andrzeja Zwolińskiego, który na własne oczy widział figurę płaczącej Matki Boskiej („Źle się dzieje, jeśli matka płacze”), wspomnienie dr Jadwigi Zięby o błogosławionej Miriam („Wielkie dzieła małej Arabki”), a także tekst Grzegorza Górnego o Jeanie Testarcie – współtwórcy zapłodnienia in vitro, który dziś bardzo krytycznie patrzy na tę metodę rozrodu.