Czasem wydaje się, że słyszeliśmy te słowa już tyle razy, że wiemy o nich wszystko. A jednak...
Ks. prof. Antoniego Paciorka, biblisty, przedstawiać nie trzeba. Nakładem wydawnictwa Edycja Świętego Pawła ukazała się jego kolejna książka – komentarz egzegetyczny przypowieści Jezusa. Autor szeroko omawia najpierw samą formę przypowieści i sposoby jego interpretacji, później – konkretne przypowieści. Te ostatnie zawsze w czterech częściach: kontekst, obraz i jego tło, niektóre kwestie szczegółowe oraz impulsy i podsumowania.
To wszystko powiedział Jezus tłumom w przypowieściach, a bez przypowieści niczego im nie mówił. Tak spełniło się słowo, wypowiedziane poprzez proroka: „Otworzę me usta w przypowieściach, wypowiem rzeczy ukryte od założenia świata” (Mt 13, 34-35). Nawet ci, którzy z Nim przebywali, nie zawsze rozumieli. Nawet oni pytali, co znaczą słowa, które usłyszeli. Tym bardziej dziś potrzeba takiego objaśnienia.
Czasem wydaje się, że słyszeliśmy te słowa już tyle razy, że wiemy o nich wszystko. A jednak jeśli się zagłębić w tekst, ciągle odnajduje się w nich coś nowego, dotychczas niedostrzeżonego, coś, co Bóg mówi do mnie takiego, jakim jestem dzisiaj. Warto sięgać do komentarzy, przyglądać się kontekstowi – czasem odsłania to przed nami obszary całkowicie nieznane.
W serwisie biblia.wiara.pl publikujemy fragment książki - komentarz do przypowieści o marnotrawnym synu.
***
Książkę ks. Antoniego Paciorka można wygrać w naszym konkursie. Wystarczy odpowiedzieć na pytanie:
Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień i sandały na nogi!
Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy ucztować i bawić się,
ponieważ ten syn mój był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się.
Tę przypowieść interpretowało wielu ojców Kościoła. Jednym z nich był święty Hieronim. Co – według niego – oznaczają (lub po co zostały dane) dary ojca: szata, pierścień, sandały i utuczone cielę (czy też, jak chcą inni, tłusty cielec)?
Odpowiedź:
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
Nad sprawami duchowymi nie mamy pełnej kontroli i należy być ostrożnym.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Symbole tego spotkania – krzyż i ikona Maryi – zostaną przekazane koreańskiej młodzieży.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.