To nieważne, ile kto gra

Młodzież i dorośli przyjechali do Rokitna na KAMUZO, w czasie ferii, by uczestniczyć w rekolekcjach, doskonalić grę i śpiew, a także jako wspólnota oazowa modlitwą i muzyką chwalić Boga.

Wiedza i praktyka

Podczas kursu młodzież miała dużo zajęć. W czasie tzw. Małej Szkoły Muzycznej uczyła się gry na różnych instrumentach. Poznawała m.in. teorię muzyki, rytmiki, dykcji i emisji głosu. Wieczorami był czas na zabawę i spotkania w grupach. – Jestem tutaj czwarty raz. Są tu moi znajomi nie tylko z KAMUZO, ale też z pielgrzymek i wyjazdów oazowych. Wszyscy wyznajemy podobne wartości i zasady. Gram na wiolonczeli od trzech lat. Ale to nie ma znaczenia, jak długo ktoś gra – tutaj każdy znajdzie swoje miejsce – przekonuje Agnieszka Włosińska z Czerwieńska.

W KAMUZO uczestniczyła nie tylko młodzież z oazy, ale także ta, która nie należy do żadnej wspólnoty, a posługuje w parafiach. Kurs był też przygotowaniem do właściwej oprawy muzycznej w kościołach i grupach w diecezji oraz podczas rekolekcji i spotkań młodzieżowych. – Chcemy uruchomić w ludziach wyobraźnię muzyczną. Uczymy poprawnego odczytywania nut i wykonywania muzyki kościelnej w jak najlepszym wydaniu – mówi animatorka Joanna Kowalik.

Międzypokoleniowe dźwięki

Do rozśpiewanej młodzieży podczas pierwszego weekendu ferii dołączyli również przedstawiciele oazy dorosłych. Na KAMUZO przyjechali, by przypomnieć sobie czasy ich młodzieżowego posługiwania i spróbować sił muzycznych. Po formacji młodzieżowej wielu osobom z różnych powodów nie udało się kontynuować kolejnego stopnia formacji w Domowym Kościele, dlatego oaza dorosłych jest dla nich alternatywą.

– Możemy się tutaj doszkolić. Przez ponad trzydzieści lat, od naszego pierwszego KAMUZO, dużo się zmieniło i próbujemy się odnaleźć – wyjaśnia Anita Pieniążek z Lubska. – Przez wiele lat byliśmy animatorami muzycznymi. Wtedy to była służba przy ołtarzu, odpowiedzialność za śpiew, liturgię, za kuchnię i sprzątanie. Byliśmy od wszystkiego – dodaje ze śmiechem Barbara Borowczak z Baczyny koło Gorzowa Wlkp.

Chociaż KAMUZO-wiczów dzieliła duża różnica wieku, potrafili razem zagrać i zaśpiewać. – Kiedyś mieliśmy tylko gitary, ewentualnie flet poprzeczny. Dziś młodzież ma różne instrumenty, jak w orkiestrze. Długa przerwa spowodowała, że musimy się trochę nauczyć tego, co młodzi już umieją. Cel mamy jednak ten sam. Chcemy śpiewem wielbić Boga – zauważa Henryk Czarny z Żar. – Tutaj, w Rokitnie, nauczyliśmy się, jak być siostrą i bratem w Chrystusie. Życzę młodym i jednocześnie nam, trochę starszym, aby nie opuszczał nas Duch Święty i żebyśmy wszyscy zawsze wracali tu, do Matki Cierpliwie Słuchającej – dodaje Barbara Borowczak.

«« | « | 1 | 2 | » | »»

aktualna ocena |   |
głosujących |   |
Pobieranie.. Ocena | bardzo słabe | słabe | średnie | dobre | super |

Wiara_wesprzyj_750x300_2019.jpg

Archiwum informacji

niedz. pon. wt. śr. czw. pt. sob.
25 26 27 28 29 1 2
3 4 5 6 7 8 9
10 11 12 13 14 15 16
17 18 19 20 21 22 23
24 25 26 27 28 29 30
31 1 2 3 4 5 6