Zbiegły się dwa tematy wywołane jednym zdarzeniem. Pierwszy temat to modlitwa dziecka. Czasem jest prostym paciorkiem, czyli powtarzaniem wyuczonej formuły. Czasem przybiera postać niezwykłą, żywą, spontaniczną. Dzieci potrafią swoją modlitwą zaskoczyć. Nie tylko dziecinnym „Boziu, pa! Maciuś idzie spać” – czemu towarzyszy stosowny gest i to bynajmniej nie znak krzyża. Dzieci potrafią zaskoczyć głębią, której byśmy się nie spodziewali. Właśnie tak zaskoczył mnie ostatnio Patryk. Chłopak ma kłopoty z nauką, także z zachowaniem – dobre dziecko, o bardzo wrażliwym wnętrzu, ale każda sprawa przychodzi mu z trudnością.