Sudan: garść faktów

W lipcu 2011 na mapie świata pojawiło się niepodległe państwo: Sudan Południowy. Jego powstanie było poprzedziła wieloletnia wojna domowa i sześcioletni okres przejściowy zakończony referendum. W najbliższą niedzielę obchodzimy Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym i tematem w tym roku jest Sudan i Sudan Południowy. Warto wiedzieć więcej o sytuacji w tym kraju.

Odrobina historii

W styczniu 2005 roku umowa pokojowa zakończyła wieloletnią wojnę domową, która kosztowała 2,5 mln. ofiar i całkowicie zrujnowała południe kraju. 4 mln. osób zostało wewnętrznie przesiedlonych, a 500 tys. udało się na uchodźstwo do Kenii, Etiopii i Ugandy.

W pakcie pokojowym, którego gwarantami były Unia Europejska, USA i ONZ, ustalono 6-letni okres przejściowy, pod koniec którego na Południu i osobno w rejonie Abbeyi (drażliwym, bo zasobnym w ropę) miało zostać przeprowadzone referendum odnośnie do podziału kraju. W wyniku umowy Południe zyskało znaczną autonomię, z własnym parlamentem i prezydentem, który był jednocześnie wiceprezydentem kraju.

  pkwp.org Od 2005 roku Północ i Południe różniły się istotnie pod względem prawnym i społecznym. Mimo wspólnej Tymczasowej Konstytucji Sudanu gwarantującej wolność religijną na Północy (16 prowincji) obowiązywało prawo szariatu. Prawo dopuszczało karę śmierci za porzucenie islamu (faktycznie od 1956 roku wydano tylko jeden taki wyrok, zazwyczaj apostazja karana była więzieniem i karą pieniężną). Osoby, które decydowały się na konwersję były notorycznie zastraszane, podlegały ostracyzmowi i obserwacji policyjnej. Dochodziło do przymusowych konwersji na islam.

Na chrześcijańskim w dużej mierze Południu (10 prowincji) panowały zasady wolności religijnej, zarówno w kwestii kultu jak i konwersji.

Czytaj dalej: