Wszystko o Kościele katolickim

WYSZUKIWANIE - 4247 WYNIKÓW

Pierwsza strona Poprzednia strona strona 419 z 423 Następna strona Ostatnia strona

O. Krzysztof Dyrek SJ: Staramy się być otwarci na nowe wyzwania

Nominacja Polaka na asystenta generała jezuitów ds. Europy Centralnej i Wschodniej, ostania kontrowersja wokół zorganizowania w krakowskiej bazylice Serca Pana Jezusa spotkania z akcentami antysemickimi a także wcześniejsze nieporozumienia wokół lustracji – to niektóre tematy poruszone w wywiadzie Radia Watykańskiego z przełożonym Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego.

Zobaczyłem jakiś błysk

Przez wiele lat nieważne były dla nich rodzina, praca, dom. Jedynym zmartwieniem było to, czy będzie co łyknąć. O wszystko inne mieli się zatroszczyć zaraz po kieliszku.

Jaką rolę w życiu Jezusa odgrywają aniołowie?

Biblia wspomina o obecności aniołów w kluczowych momentach historii zbawienia. Mają także swoje miejsce w życiu i nauczaniu Chrystusa.  Co mówią Ewangelie o ich relacji  do Jezusa?

Dlaczego poród jest tak ważny?

„Nigdy jeszcze nie dokonałam czegoś tak niesamowitego”.

Pożytki z wiedzy nabywanej

Mogę się nie uczyć, tylko powtarzać, że wszystko już wiem. Wtedy świat jawi mi się na mój ograniczony obraz i podobieństwo.

Niech to serce bije

O słuchaniu głosu powołania, roli wychowawców seminaryjnych i o tym, czy istnieje ideał kleryka, opowiada ks. dr Hubert Tryk, rektor WSD „Hosianum”.

Przychodzą po Moc

– Dzięki nim stanąłem na nogi – znalazłem pracę, bo bardzo chcę być samodzielny. Ostatnio w środku nocy zawieźli mnie do szpitala. Żyję... – opowiada pan Dariusz. A życie go nie oszczędza.

Prof. Zbigniew Stawrowski  jest filozofem polityki, dyrektorem krakowskiego Instytutu Myśli Józefa Tischnera, pracuje w Instytucie Politologii UKSW i Instytucie Studiów Politycznych PAN.

Sensem istnienia jest wiara

O szukaniu sensu, wierze, ateizmie i współczesnym neopogaństwie z prof. Zbigniewem Stawrowskim rozmawia Bogumił Łoziński.

Nashukuka – żyć po zmartwychwstaniu

Jestem w Jerozolimie… Co prawda Jezus nie jedzie na poczciwym osiołku, ale idzie wąską, dziurawą drogą w czerwonym jak krew ornacie. Trzyma w ręku wątłą gałąź palmy, znacznie mniejszą niż otaczający go zewsząd tłum, śpiewający, tańczący, wymachujący na cześć Niewidzialnego Boga, zielonymi przymiotami Matki Natury.