Otwarci na Chrystusa

Uważne słuchanie i czytanie ze zrozumieniem to umiejętności, które zdobywa się latami. Pozwalają one uczyć się rozeznawania: „kto jest kto” i „co jest co”. To ważne nie tylko w przyswajaniu codziennych informacji, szczególnie jednak w odniesieniu do „świata wartości”, który jest obecny we współczesnej kulturze paradoksów, gdzie absurd goni absurd. Warto więc odwoływać się do sprawdzonych wzorców osobowych, a do takich należą z pewnością świeci.

Podczas środowej audiencji generalnej, w liturgiczne wspomnienie św. Jana Pawła II, papież Leon XIV powiedział m.in.: „Dokładnie 47 lat temu, na tym placu, wzywał on świat, by otworzył się na Chrystusa. Ten apel jest aktualny również dzisiaj: wszyscy jesteśmy wezwani, aby uczynić go naszym”. Słowa, które stały się programem Papieża Polaka, odbiły się szerokim echem w całym świecie i przeszły do historii: „Nie lękajcie się! Otwórzcie, otwórzcie na oścież drzwi Chrystusowi!”. Papież wzywał, by przyjąć Chrystusa jako klucz do zrozumienia człowieka, dziejów i sensu życia. „Otworzyć drzwi Chrystusowi” oznaczało zaufać Bogu, pozwolić, by Jego miłość i prawda przemieniały serca, kultury i społeczeństwa.

Św. Jan Paweł II swoim życiem i nauczaniem wskazywał, że Chrystus jest źródłem nadziei, a otwarcie się na Niego oznacza: osobistą przemianę serca, przyjęcie Ewangelii jako drogi życia; odrzucenie lęku, który zamyka na Boga i drugiego człowieka; odnowę wspólnoty Kościoła, który ma być znakiem miłości i pokoju; otwartość na świat, nie przez kompromis, lecz przez świadectwo wiary. Papieskie wezwanie było odpowiedzią na ówczesne napięcia polityczne, ideologiczne i duchowe, ale pozostaje aktualne także dla „Pielgrzyma nadziei” w Roku Jubileuszowym. Stanowi zachętę, aby tę otwartość przekuć w działanie: iść naprzód z wiarą, świadczyć o Bogu w świecie pełnym niepewności.

Nadzieja rodzi się z doświadczenia spotkania z Chrystusem, który jest „drzwiami” prowadzącymi do życia wiecznego. Zatem otwarcie się na Chrystusa w duchu Jubileuszu 2025 oznacz nadzieję silniejszą niż niepewność, wspólnotę silniejszą niż indywidualizm oraz wiarę, która inspiruje solidarność i pokój. Jesteśmy jako uczniowie Jezusa zaproszeni, aby otworzyć drzwi serca, rodziny, parafii, społeczeństwa na Boga, który daje życie i sens.