Świętomarcińskie, rogalowe tramwaje

Imieniny jednej z głównych ulic Poznania są obchodzone 11 listopada od 1994 roku. Jest to jedna z większych miejskich atrakcji turystycznych. Tego dnia w Poznaniu i Wielkopolsce zjadane są tony rogali świętomarcińskich.

Rzemieślnicy zrzeszeni w Cechu Cukierników i Piekarzy w Poznaniu sprzedają 11 listopada średnio 250 ton rogali, natomiast przez cały rok - 500 ton, czyli około 2,5 miliona sztuk. W tym roku pewna ilość słodkich wypieków będzie dystrybuowana w tramwaju krążącym po Polsce.

Poznański magistrat podał we wtorek, że akcja promocyjna ma zachęcić mieszkańców innych miast do wspólnego świętowania 11 listopada w Poznaniu.

Promocja rozpocznie się w czwartek w Warszawie. "Tego dnia w rogalową bimbę zmieni się poznański skład z kolekcji zabytków Tramwajów Warszawskich - zielony wagon 102N numer 5. Od godz. 10. przemierzy on trasę od placu Narutowicza, przez ulice: Filtrową, Nowowiejską, Niepodległości, Chałubińskiego, Jana Pawła II, Solidarności, Marszałkowską, by przez ul. Nowowiejską i Filtrową wrócić na plac Narutowicza. Jego pasażerowie będą mogli nie tylko posmakować słynnych poznańskich rogali - otrzymają także pocztówki z zaproszeniem do wzięcia udziału w obchodach Imienin Ulicy Święty Marcin" - podało miasto.

28 października świętomarcińskie przysmaki i poznańskie święto będą promowane w Szczecinie, a kolejnego dnia - w Gorzowie. 5 listopada rogal degustowany będzie przez mieszkańców Bydgoszczy, dzień później pojedzie do Gdańska. 8 listopada Imieniny Ulicy Święty Marcin w Poznaniu będą promowane rogalowym tramwajem w Poznaniu.

Od 2008 roku tradycyjnie wypiekany poznański rogal świętomarciński jest Produktem o chronionej nazwie pochodzenia w Unii Europejskiej. Tym samym trafił na prestiżową listę regionalnych produktów, które powstają z lokalnych surowców i według oryginalnych przepisów.

Receptura rogali nie jest tajna. W ich skład wchodzą: biały mak, cukier, masa jajowa, tłuszcz, rodzynki, orzechy, owoce w syropie lub kandyzowane, aromat migdałowy.

Kombinacja tych składników oraz specyficzne listkujące ciasto sprawiają, że rogal świętomarciński jest poszukiwanym przysmakiem. Sposób zwijania ciasta i nakładania masy makowej oraz dekorowanie pomadą i rozdrobnionymi orzechami decyduje o ostatecznym kształcie i wyglądzie rogala.

Waga rogala nie powinna przekroczyć 250 gramów. Rogale świętomarcińskie mogą wytwarzać jedynie certyfikowane pracownie. Ich lista dostępna jest na stronie Cechu Cukierników i Piekarzy.

Tradycja wypiekania i jedzenia słynnych rogali sięga 1891 roku. Proboszcz parafii Św. Marcina, ks. Jan Lewicki, zaapelował do wiernych o pomoc. Poprosił, by wzorem świętego Marcina zrobili coś dla biednych.

Jako pierwszy na apel proboszcza zareagował poznański cukiernik Józef Melzer. Bogatsi mieszkańcy kupowali smakołyk, a biedniejsi otrzymywali go za darmo. Za uzyskane w ten sposób fundusze organizowano pomoc żywnościową na wigilię dla najuboższych mieszkańców Poznania. Zwyczaj wypieku w 1901 roku przejęło Stowarzyszenie Cukierników.