Soli Deo gloria

Wczorajszej papieskiej homilii nie można przeoczyć. To chyba najbardziej zwięzłe podsumowanie tego, jak papież widzi rolę i zadania Kościoła.

Kościół, podobnie jak Jan Chrzciciel, nie może zawłaszczać Prawdy. Nie może nam się wydawać, że jesteśmy jej dziedzicami. Jesteśmy tylko dzierżawcami. Jesteśmy – jak Jan – tylko głosem, który powoduje, że słyszalne jest Słowo Boże.

Kościół, podobnie jak Jan Chrzciciel, nie może zawłaszczać chwały. Chwała należy do Boga. To On i tylko On jest światłem. Jemu i tylko Jemu należy się cześć i uwielbienie. Kościół – jak Jan – ma się umniejszać. Aż do męczeństwa.

Ważne: nie ma zamilknąć. Jan nie zamilkł. Mówił do końca. Głos był przyczyną jego śmierci. Ale musi się zgodzić, że jest tylko naczyniem glinianym, które przechowuje Skarb. Zgodzić się, że jest lampą, która świeci światłem odbitym, bo źródłem światła jest Bóg.

To nie są słowa bez znaczenia. To nie są frazesy. To przekonanie, że jesteśmy nieużytecznymi sługami, którzy wykonali wszystko (oby wszystko), co im polecono, musi towarzyszyć każdemu z nas. Nam nie należy się żadna chwała. Nie mamy powodu, by czuć się lepszymi. Nie mamy powodu, by się wywyższać. Powierzono nam Skarb, byśmy Go rozdawali wokół. Z tego zostaniemy rozliczeni.

Nie został nam dany na własność. Nie został nam dany tylko dla nas. Należy do Boga i mają do niego prawo wszystkie Boże dzieci. Bez najmniejszego wyjątku. Jeśli zatrzymujemy go tylko dla siebie, zatrzymujemy coś, co nie jest nasze...

Kościół ma być ubogi. Przede wszystkim w to wszystko, co nazywa się ludzką chwałą. A nawet jeśli Bóg – dla pomnożenia Swojej chwały – obdarzy nas ludzkim uznaniem, musimy pozostać ubodzy w duchu.

Kościół nie ma być wielki sobą. Ma być wielki Bogiem. Tylko Bogu, jedynie Bogu należy się chwała. Soli Deo gloria.

Być w takim Kościele to zaszczyt.