Madonna z Sardynii

Dwa tygodnie później przesłano mi z sanktuarium z Bonaria kilka obrazków z wizerunkiem Madonny. Już wtedy w moim sercu narodziło się pragnienie nawiedzenia tego miejsca. Jakże wielkie było moje zdziwienie, kiedy kilka dni temu dowiedziałem się, że na trasie mojego rejsu znajduje się miejscowość Cagliari, w której to znajduje się sanktuarium Madonny z Bonaria.

Po raz kolejny Matka Boża mnie zaskoczyła i jeśli Pan Bóg pozwoli, to na własne oczy zobaczę w lutym to urokliwe sanktuarium.

„Skarb” na wyspie

Sardynia to wyspa położona pomiędzy Korsyką a Sycylią. Administracyjnie należy do Republiki Włoskiej. Jest drugą co do wielkości wyspą na Morzu Śródziemnym. Jej największym walorem jest długość wybrzeża – 1843 km wspaniałych plaż, zatoczek i skalnych urwisk. Szmaragdowe, czyste morze, cudownie białe plaże, łagodny klimat i niezwykle gościnni mieszkańcy to czynniki, które przyciągają tu coraz więcej turystów.

Sardynia, pełna sekretów, bywa określana mianem wyspy skarbów, do których bez wątpienia należy sanktuarium z Bonaria z łaskami słynącym wizerunkiem Madonny z Dzieciątkiem, którą mieszkańcy potocznie nazywają „Mamma della Sardegna” (Mamą Sardynii).

Wspaniała bazylika, której budowę rozpoczęto już 1704 roku, wznosi się w punkcie widokowym, z którego można podziwiać piękny widok na miasto Cagliari i port, do którego zacumowują statki. Plac, znajdujący się naprzeciw największej na wyspie świątyni, został zbudowany z kamieni typowych dla wielu ulic i placów Sardynii. Przed każdym, kto nawiedza to miejsce, otwiera się wizja nietypowego placu, pełnego zieleni ogrodów i ciągnącego się aż do morza.

Świątynia, która skrywa w swoim wnętrzu cudowny wizerunek, została wybudowana na planie krzyża łacińskiego. Jej główny budulcem jest wapień. Fasada kościoła, któremu papież Pius XI w roku 1926 nadał tytuł Bazyliki Mniejszej, jest stosunkowo prosta, ale ujmująca. Cudowna figura, o niewielkich rozmiarach (156 cm), została wyrzeźbiona z jednego kawałka drzewa karobowego, występującego dziko i w uprawie w regionie śródziemnomorskim. Madonna, umieszczona w apsydzie głównego ołtarza, jest celem licznych pielgrzymek. Niedawno przez Jej wizerunkiem modlił się również papież Benedykt XVI.

Wizerunek przedstawia Maryję w postawie stojącej. Drapowana i bogato zdobiona suknia Madonny o „niewyrażalnej urodzie” zdaje się podkreślać Jej szlachetne pochodzenie. Maryja z Bonaria w prawej ręce trzyma świecę, zaś w lewej nagie Dzieciątko Jezus. Na głowach świętych postaci widnieją złote korony zdobione szlachetnymi kamieniami. Twarz Matki Bożej jest pełna zadumy. Odnosi się nawet wrażenie, że Maryja z troską patrzy w dal, jakby wypatrywała napływające statki, zaś świeca, którą dzierży w prawej ręce, przywołuje na myśl światło latarni morskiej, dzięki której statek może bezpiecznie dotrzeć do portu. Dzieciątko Jezus, pełne prostoty i o cechach kilkumiesięcznego dziecka, zdaje się być bardzo lekkie. Bezpiecznie siedzi na lewym ramieniu Matki, która podtrzymuje jego lewą nóżkę.

Maryja z Bonaria jest szczególną patronką ludzi morza i marynarzy. Jest także swoistą „latarnią”, która oświeca mroki ludzkich dróg. Światło, które niesie ze sobą, pomaga zagubionym wejść na dobrą drogę. Owa droga prowadzi zawsze w jednym kierunku – ku Chrystusowi, który trzyma królewskie jabłko. Liczne wota zawieszone na ścianach korytarza zakrystii i muzeum świadczą o tym, jak wielkich łask dostępowali ci wszyscy, którzy na przełomie wieków szukali ratunku u boku Madonny z Bonaria. Jednym z najcenniejszych i zarazem najstarszych wot jest mały, piętnastowieczny okręt z kości słoniowej, zawieszony w środku apsydy. W tajemniczy sposób wyznacza on kierunek wiatrów w Zatoce Aniołów.