Nowy początek

Franciszek podkreślił w swoim pierwszym przemówieniu w Auli Pawła VI (11.01.2025), że celem tych spotkań jest „powitanie i przyjęcie wszystkich przybywających z całego świata, aby szukać nowego początku”. Wskazał, że „Jubileusz jest dla każdego możliwością, by wszystko zacząć od Boga”. Takim prorokiem „nowego początku” był w czasach Jezusa i nadal pozostaje dla nas Jan Chrzciciel. Nadzieja dla człowieka, na którą wskazuje prorok znad Jordanu, „opiera się na odmienności Boga. Jego wielkość jest inna. A my zaczynamy na nowo od tej Bożej oryginalności, która zajaśniała w Jezusie i która teraz zobowiązuje nas do służby, do miłowania po bratersku, do uznania siebie za maluczkich. I do dostrzegania najmniejszych, wysłuchania ich i bycia ich głosem. Oto nowy początek, to jest nasz jubileusz!”.

Interesujące zestawienie „nowego początku” przedstawionego przez papieża Franciszka znalazłem w połączeniu z tekstem „Pieśni Słonecznej” św. Franciszka (Asyż uroczyście będzie świętować 11 stycznia 800. rocznicę skomponowania tego kantyku), która powstała w klasztorze San Damiano, w pobliżu Asyżu, w ostatnim okresie życia św. Franciszka. Jest to jeden z najstarszych utworów literackich w języku włoskim, stanowiący „pieśń nadziei” i uwielbienia Boga w Jego stworzeniu. Najbogatszym i najdokładniejszym tekstem, który dostarcza nam przydatnych informacji na temat historii tekstu spośród biografii św. Franciszka, jest Compilatio Assisiensis.

Gdy Franciszek tworzył swój słynny Kantyk, był bardzo cierpiący. Ciężka choroba oczu sprawiała, że musiał chronić się w ciemnościach, unikając światła słońca. Stworzenia, które wzywał do wychwalania Boga w tym czasie nie widział, dlatego całe jego piękno (chodzi o Umbrię, która jest nazywana „zielonymi płucami Włoch”) przywoływał z pamięci. Jak mówi na łamach włoskiego „Avvenire” miejscowy abp Domenico Sorrentino, „Pieśń słoneczną” należy czytać w całości, a może nawet zacząć czytanie od ostatnich strof: „aby zrozumieć Kantyk, trzeba go przeczytać do końca, a może nawet zacząć od końca, gdzie przedstawiona jest ludzkość cierpiąca na duszy i ciele, a nawet zagrożoną zgubą, ale pewna perspektywa przebaczenia, pojednania i życia wiecznego daje prawdziwą nadzieję”.

Ks. Felice Autieri zauważa, iż Franciszkowa „Pochwała Stworzenia” „z jednej strony była odpowiedzią na zadziwienie pięknem stworzenia, w którym przebijał się niewątpliwy blask wszechmocy i dobroci Boga, z drugiej zaś miała być pomocą ofiarowany przez Franciszka innym i sobie, abyśmy mogli żyć w chwale, to znaczy jako chrześcijanin, który ma dobrego Ojca w niebie, dzięki któremu potrafi przebaczać innym i przyjąć własną śmierć. Prawdopodobnie sukcesu tego tekstu w wymiarze ludzkim i duchowym należy szukać w autentyczności, dzięki której Franciszek nie ukrywał swoich słabości fizycznych i duchowych, ale potrafił uczynić z niego autentyczną pieśń uwielbienia Boga” (sanfrancescoassisi.org).

Wracając do pierwszej audiencji jubileuszowej, przesłanie „nowego początku” zawiera się w słowach, którymi Papież pozdrowił polskich pielgrzymów na jej zakończenie: „Rok Święty jest okazją, by zmienić życie, przewartościować swoje myślenie, zacząć na nowo, ucząc się od Jezusa i pokładając nadzieję w Bogu. Taki jest też sens jubileuszowych pielgrzymek. Zachęcam was do obfitego korzystania z łaski Roku Świętego. Z serca wam błogosławię”.