Założyciel Sodalicji Życia Chrześcijańskiego ukarany przez Stolicę Apostolską

Powodem są oskarżenia o przemoc psychiczną i seksualną wobec jej członków, m.in. o stosowanie kar cielesnych i wykorzystywanie seksualne pod przykrywką „rytuałów oczyszczenia”. Sama Sodalicja wydała komunikat, w którym odcięła się od Figariego, zaznaczając, że założyciel nie będzie już dla niej duchowym punktem odniesienia.

Pierwsze oskarżenia pod adresem Figariego pojawiły się w 2011 roku. Trzy lata później, po przeprowadzonym dochodzeniu, sama Sodalicja podjęła pierwsze kroki dyscyplinarne wobec niego, zaaprobowane przez Stolicę Apostolską, a w 2016 roku ogłosiła, że jest on w niej persona non grata. Kolejne kroki podjęła już Stolica Apostolska w 2017 roku, potwierdzając je w 2018 roku po odrzuceniu odwołań Figariego. Wyznaczono również komisarza apostolskiego, który miał nadzorować Sodalicję.

W 2019 roku V Zgromadzenie Ogólne Sodalicji poprosiło o wybaczenie wszystkie ofiary założyciela i powierzyło przełożonemu generalnemu wszczęcie procesu kanonicznego, mającego na celu usunięcie założyciela ze wspólnoty, co obecnie stało się faktem decyzją Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, podjętą za zgodą papieża. W międzyczasie, w 2023 roku sprawę badali watykańscy śledczy: abp Joseph Scicluna i prałat Jorge Bertomeu.

Sam Figari zaprzecza oskarżeniom. Od 2016 roku żyje na wygnaniu w Rzymie, gdyż jedną z kar, jakie na niego wcześniej nałożono, był zakaz powrotu do Peru. Nie może on też kontaktować się z członkami Sodalicji.

2002 roku Jan Paweł II mianował Figariego konsultorem Papieskiej Rady ds. Świeckich. Trzy lata później Benedykt XVI zaprosił go, jako jednego z nielicznych audytorów świeckich, na zgromadzenie Synodu Biskupów poświęcone Eucharystii. 3 czerwca 2006 roku to właśnie Figari wygłosił końcowe przemówienie do papieża na światowym spotkaniu ruchów kościelnych i nowych wspólnot. W 2010 roku zrezygnował z kierowania Sodalicją, powołując się na względy zdrowotne.

Sodalicja przechodzi obecnie proces odnowy, aby z coraz większą wiernością przeżywać swój charyzmat, jakim jest misja ewangelizacyjna: apostolat wśród młodzieży, ewangelizacja kultury, solidarność z ubogimi, obrona życia itp. Założona w 1971 roku, miała być przeciwwagą dla wzrastających wpływów teologii wyzwolenia. W 1997 roku została uznana za stowarzyszenie życia apostolskiego na prawie papieskim. Składa się zarówno z duchownych, jak i świeckich członków, zobowiązujących się do życia w celibacie i do posłuszeństwa.