Szmer łagodnego powiewu

Finał biblijnego objawienia się Boga prorokowi Eliaszowi był zaskakujący. Po niespodziewanym „koncercie” żywiołów usłyszał na koniec „szmer łagodnego powiewu”. W życiu codziennym choć jest wiele obrazków ciszy i łagodności, to jednak z trudem przedzierają się przez hałas dających o sobie ostatnio głośno znać żywiołów czy krzykliwych informacji o charakterze burzy w szklance wody. Żeby więc przedrzeć się skutecznie przez skorupę hałasu i dotrzeć do jądra ciszy i łagodności potrzeba niekiedy przebyć długą drogę.

Podczas wizyty papieża Franciszka w Fatimie (5.08 br.), Ojciec Święty w czasie spotkania z 200 tys. wiernych na różańcu modlił się w ciszy o pokój, w kontekście wojny na Ukrainie. Nie wygłosił przygotowanego wcześniej przemówienia, jak i osobnej modlitwy o pokój.  Fakt ten wywołał poruszenie wśród towarzyszących mu w podróży dziennikarzy, którzy poprosili Watykan o wyjaśnienie. W rozmowie z dziennikarzami dyrektor biura prasowego Stolicy Apostolskiej Matteo Bruni zaznaczył, że „Papież mówi zawsze jako duszpasterz do ludu, jaki ma przed sobą i to do niego się zwraca, podjął taką duszpasterską decyzję”. I dlatego, gdy Franciszek przez dłuższą chwilę był pogrążony w cichej modlitwie, „modlił się z bólem o pokój”.

Cisza i łagodność to język Boga, którym człowiek posługuje się dziś nader rzadko. A szkoda. Zwłaszcza, że ludzie mają dostęp do Biblii, dzięki której mogą poznawać prawdziwego Boga i uczyć się Jego języka. W samym tylko 2022 roku rozprowadzono 35,5 miliona egzemplarzy (ok. 28 procent wszystkich sprzedanych pełnych Biblii zostało pobranych z internetu), o około trzy miliony więcej niż w roku poprzednim – jak poinformowało 10 sierpnia br. Niemieckie Towarzystwo Biblijne w Stuttgarcie powołując się na dane Światowej Federacji Towarzystw Biblijnych z siedzibą w Swindon w Anglii.

Dzień Pański stanowi okazję, aby usłyszeć głos Boży w czasie zgromadzenia eucharystycznego, kiedy to dokonuje się szczególne „spotkanie z Przedwiecznym” i odkryć wartość błogosławionej ciszy. I adorować Tego, który jest obecny pośrodku czasu. Jego obecność wszystko przemienia, czyniąc nowy porządek zwłaszcza w sercu człowieka. A cisza pomaga odkryć „pragnienia i myśli serca” oraz usłyszane słowo włączyć w krwioobieg codzienności, aby nie być jedynie biernym i opornym słuchaczem, którego pobożna aktywność kończy się wraz z opuszczeniem świątyni.