Krzewiciele wiary

Szósta niedziela wielkanocna. Zmartwychwstanie Jezusa inspiruje Kościół do ogłaszania radosnej wieści o tym wydarzeniu. I promocji Jezusowego nauczania: „Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę…”. Te słowa brzmią jak dysonans wobec wielu współczesnych Jezusowi, jak i współczesnym czytelnikom i słuchaczom Ewangelii, którzy chcieli by ją skroić na swoją miarę, dostosować do własnej wizji. Tylko czy (i na ile) będzie to jeszcze zbawcza wizja? W tle wciąż mrożące krew wydarzenia z całego świata, które domagają się spojrzenia w świetle wiary. Te współczesne „znaki czasu” mogą być odczytywane i właściwie interpretowane z pomocą Ducha Świętego, jak działo się to również pośród pierwszych chrześcijan, o czym przypominają Dzieje Apostolskie.

W Lyonie odbywa się dziś beatyfikacja Pauliny Jaricot (1799-1862), założycielki Papieskiego Dzieła Rozkrzewiania Wiary i Żywego Różańca. To wyraźny znak na dziś i jutro, w jakim kierunku ma podążać wspólnota uczniów. Paulina, będąc młodą dziewczyną, poważnie zachorowała. Jej matka modliła się żarliwie i zaoferowała Bogu swoje życie za uzdrowienie córki. Niedługo potem zmarła. Żałoba po matce skłoniła Paulinę do refleksji nad sensem życia. Po kazaniu ks. Wurtza o próżności rozdała biednym swoją biżuterię i zaczęła ubierać się jak robotnica. W kaplicy w Fourviere złożyła następnie ślub czystości. Z gronem dziewcząt w swoim wieku założyła Stowarzyszenie Wynagrodzicielek Najświętszego Serca Pana Jezusa. Paulina dowiedziała się z listów od brata, księdza w seminarium duchownym w Paryżu i z listów misjonarzy o trudnej sytuacji finansowej misji, w tym dzieci ubogich rodzin w Chinach.

Dzięki zdolnościom organizacyjnym udało się jej stworzyć koła dla robotnic zakładów przemysłowego, które zgodziły się przekazywać drobne sumy z tygodniowych zarobków na misje. Powstały koła, które zaczęły finansować fundusz na działalność misyjną Kościoła i rozkrzewianie wiary. Kiedy koła przeszły pod zarząd Rady, Paulina postanowiła propagować modlitwę różańcową, tworząc tzw. Żywy Różaniec. Dziełu udzieliło poparcia wielu biskupów oraz generał zakonu dominikanów, który w 1836 r. przyłączył Stowarzyszenie Żywego Różańca do dominikańskiej Rodziny Różańcowej przy poparciu papieża Grzegorz XVI. Róże Różańcowe istnieją w parafiach na całym świecie do dziś, obejmując modlitwą miesięczne intencje misyjne, które papież wyznacza na każdy rok. Paulina zaangażowała się również w pomoc robotnikom. Cały swój majątek zainwestowała w budowę domu, który miał być idealnym ośrodkiem przemysłowym, gdzie robotnicy z rodzinami mieli cieszyć się pracą sprawiedliwie zarządzaną i wynagradzaną. Inwestycja jednak doprowadziła do bankructwa Pauliny, której praca została wykorzystana przez oszustów. Do końca życia spłacała długi, żyjąc w ubóstwie, chorobie i całkowitym opuszczeniu.

Konkretnym i wciąż aktualnym sposobem krzewienia wiary jest chrześcijańskie miłosierdzie. Krakowski biskup pomocniczy Damian Muskus OFM mówił w czasie XIV Międzynarodowego Forum Górskiego w Zakopanem o aktualności przesłania o chrześcijańskim miłosierdziu na przykładzie działalności Bernardyny Jabłońskiej i Marii Karłowskiej, beatyfikowanych przez Jana Pawła II podczas Mszy św. pod Wielką Krokwią w Zakopanem 6 czerwca 1997 r. Zauważył, że „misja miłosierdzia nie może czekać, aż nasze serca ogarnie spokój. Ubodzy potrzebują miłosierdzia dziś, a nie wtedy, gdy uczniowie Jezusa dojdą do wniosku, że dojrzeli do tego, by je świadczyć (…) Miłosierdzie jest w głoszeniu Ewangelii językiem uniwersalnym, łączącym wyznawców Jezusa i Jego przyjaciół z tymi, którzy Go nie znają lub zagubili drogę do Niego pośród manowców świata, w jakim żyją” (20.05.2022).