Biskupi Sudanu: zamach stanu był do przewidzenia

Tygodnie narastającego napięcia między wojskiem a rządem tymczasowym w Sudanie przyniosły w poniedziałek zamach stanu. Trwające od dłuższego czasu spory dotyczyły w kwestii przejścia do demokracji. Siły wojskowe aresztowały premiera Abdalla Hamdoka i innych wysokich urzędników rządu i zabrały ich do obozu wojskowego poza stolicą kraju. Demonstranci wyszli na ulice, by protestować przeciwko przejęciu władzy. Jak podał Sudański Komitet Lekarski, co najmniej cztery osoby zginęły, a ponad 80 zostało rannych, gdy siły bezpieczeństwa otworzyły ogień do protestujących w Chartumie.

„W przyszłym miesiącu mieliśmy mieć pełną demokrację, zamiast tego mamy pucz” – powiedział biskup. „Nie wierzyłem w partnerstwo cywilno-wojskowe w rządzie tymczasowym”.

„To zepchnięcie kraju na boczny tor z podjętego kierunku demokratycznych rządów nie było niespodziewane, wręcz do przewidzenia” – dodał duchowny. „Wróciliśmy do punktu wyjścia. Nie jestem zaskoczony ani zszokowany. Byłem przygotowany na rozczarowanie” – ocenił, powołując się na swoje doświadczenie w kraju i przypominając okres, w którym wojsko rządziło Sudanem przez ponad 60 lat, dopóki powstanie ludowe w 2019 roku nie obaliło wieloletniego autokraty Omara al-Bashira. Według hierarchy, po obaleniu al-Bashira wojskowi zgodzili się na włączenie cywilów do rządu, jedynie by uspokoić społeczność międzynarodową, która coraz głośniej domagała się demokracji i wolności w kraju.

„Dochodzi do konfrontacji i nie jesteśmy pewni, co będzie dalej, choć wojskowi składają liczne obietnice” - przekazał bp Andali, wzywając do ochrony cywilów.

Według biskupa, zagrożone jest także odzyskanie własności kościelnej, skonfiskowanej w czasie rządów al-Bashira. W 2019 r. rząd tymczasowy wyraził gotowość do zwrotu kościołom ich nieruchomości, przyznając, że chrześcijanie byli źle traktowani przez poprzedni reżim. „Nie sądzę, że to się stanie. Islamiści mówią, że jesteśmy niewiernymi, nie uznają naszego istnienia” – powiedział biskup Andali. Jednocześnie podkreślił, że istnieją wspólnoty, w których chrześcijanie i muzułmanie żyją obok siebie w pokoju. Ubolewał jednak, że taki sposób koegzystencji nigdy nie został uznana przez rząd.