Spece od gregorianki

Długie krużganki łączą klasztorne zabudowania i umożliwiają mnichom spacerowanie pomimo deszczowej pogody

Solemes rozsławiły śpiewy gregoriańskie. – Są one jednak nie tyle istotą naszego życia, ile uprzywilejowanym środkiem poszukiwania Boga – uważa opat dom Philippe Dupont. – Przetrwały przez wieki, stając się wyrazem stałości Kościoła w modlitwie. Troszczymy się o tę formę muzyczną po to, żeby odnajdywać w niej drogę, prowadzącą ludzi do Boga. Delikatność, siła, a także gwałtowność niektórych melodii gregoriańskich wyrażają odczucia wiernych, zwracających się do Boga w przeróżnych sytuacjach życiowych. Mnisi śpiewają ponad cztery godziny dziennie, bo tyle czasu poświęcają wspólnej modlitwie.

Módl się i pracuj
– Słowa wyjęte z reguły świętego Benedykta „Ora et labora” są powszechnie znane. Co jednak oznaczają? Czy znajdują odzwierciedlenie w zakonnej codzienności? – Obecnie praca mnichów ma raczej charakter czysto intelektualny – mówi o. Rochon. Potwierdzeniem tych słów jest dziewięciopiętrowa biblioteka. Zakonnicy przez wieki zgromadzili w niej 300 tys. woluminów. Kiedy wchodzimy między regały z książkami, uderza niesamowity porządek, a w oczy rzuca się napis, niczym z telewizyjnej reklamy: „Terapia dla duszy”. Układ księgozbioru na półkach nie jest przypadkowy.
 

Bukszpan okala groby zmarłych mnichów. To obrazowe wyrażenie jedności zakonników po śmierci

Na pierwszej linii opasłe tomy Biblii w językach oryginalnych, potem komentarze do Pisma Świętego, księgi liturgiczne (unikatowa kolekcja w Europie), nauka ojców Kościoła po grecku i łacinie, teologia, mistyka, apologetyka, filozofia, historia, geografia… Do życia zakonnego w opactwie nad rzeką Sarthe przygotowuje się sześciu nowicjuszów. Trzem Francuzom towarzyszy czterdziestoletni Amerykanin, finansista z Chicago. Razem z nimi nowicjusze z Haiti i Holandii. Być może będą wprowadzać benedyktynów w drugie tysiąclecie istnienia w Solemnes?