Osoby konsekrowane otaczają szczególną troską życie

– Przynależność osób konsekrowanych do Jezusa, oddanie się Jemu nie zamyka na otaczający świat, ale jeszcze bardziej otwiera i pobudza do troski o niego – podkreśla bp Kazimierz Gurda, przewodniczący Komisji ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego. Zaznacza, że zakonnicy i siostry zakonne otaczają opieką nie tylko wyznających tę samą wiarę, ale także osoby nie należące do Kościoła katolickiego, niekiedy odrzucających jakąkolwiek wiarę. Jak wyjaśnia, działalność zakonów na polu troski o życie wypływa z nauki Kościoła, który uznaje ludzkie życie za dobro podstawowe, fundament wszystkich innych dóbr, i domaga się poszanowania życia zarówno w jego początkowych, jak i końcowych etapach.

Zakony w Polsce prowadzą 30 domów samotnej matki i dziecka, 55 domów dziecka, 35 placówek dla upośledzonych umysłowo i ze schorzeniami układu nerwowego i 115 analogicznych dla dzieci, 102 placówki dla osób w podeszłym wieku i chronicznie chorych, 19 placówek dla osób uzależnionych, narkomanów, chorych na AIDS, alkoholików, 7 hospicjów, 13 przychodni, 10 aptek i 6 szpitali. - Jak widać posługa ta skierowana jest do różnych poranionych osób: do rodzin biednych, rozbitych, patologicznych, zagrożonych moralnie. Jej celem jest nie tylko ochrona i ratowanie życia i zdrowia, ale też zwykła troska o chleb powszedni, o możliwość edukacji, o rozwiązywanie codziennych trudności i problemów, o rozwój duchowy, o godziwą przyszłość – wyjaśnia bp Gurda.

Matka Wanda Kmiecik ze Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Rodziny Maryi przypomniała podczas konferencji prasowej zorganizowanej 29 stycznia w Sekretariacie Episkopatu w Warszawie, że hasłem tegorocznej pracy duszpasterskiej Kościoła jest wezwanie „Otoczmy troską życie”. Zgromadzenie, którego jest matką prowincjalną, w grudniu ubiegłego roku otworzyło w Warszawie „Okno Życia”. Jak podkreśla inicjatywa ta bardzo realnie wpisuje się w hasło roku duszpasterskiego, pomaga bronić i ratować życie dziecka. "Okna Życia" funkcjonują obecnie w Krakowie, Częstochowie i Warszawie. W najbliższym czasie powstaną też w Ełku, Tarnowie i Poznaniu, do podjęcia inicjatywy przymierza się także diecezja radomska.

Od 400 lat na ziemiach polskich działa Zakon Szpitalny św. Jana Bożego (bonifratrów). Charyzmatem zakonu jest działalność szpitalna – bracia i ojcowie bonifratrzy składają oprócz ślubu posłuszeństwa, czystości i ubóstwa także przyrzeczenie pracy na rzecz chorych. Zakonnicy prowadzą trzy szpitale – w Krakowie, Łodzi i Marysinie, wkrótce także w Katowicach, a oprócz tego placówki lekarskie, apteki i punkty ziołolecznictwa. Bonifratrzy posiadają też stacjonarne ośrodki pomocy kryzysowej dla rodzin i prowadzą w dwóch ośrodkach warsztaty zajęciowe dla osób upośledzonych. Polscy zakonnicy prowadzą także działalność w Drohobyczu na Ukrainie i od roku w szpitalu w Nazarecie. – Ta szeroka działalność jest możliwa dzięki temu, że mamy zastęp bardzo oddanych współpracowników. Ponad 1200 osób bezpośrednio z nami współpracuje – powiedział obecny na konferencji br. Eugeniusz Kret. Dyrektor szpitala bonifratrów w Krakowie, Marek Krobicki, zapowiedział konferencje prasowe, które odbędą się w tym i przyszłym roku, a będą dotyczyć posługi kapelana szpitalnego i jego współpracy z pracownikami szpitala. Zwieńczeniem jubileuszowego roku 400-lecia bonifratrów w Polsce ma być otwarcie w marcu 2009 r. Szkoły Kapelanów Szpitalnych, będącej ośrodkiem formacyjnym, konsultacyjnym i szkoleniowym zarazem.

Istotą posługi zakonów jest także troska o życie duchowe, stąd wiele z nich ukierunkowanych jest na działalność duszpasterską: prowadzenie rekolekcji i misji parafialnych czy rekolekcji zamkniętych, katechizację dzieci i młodzieży, ojcowie pełnią codziennie posługę w konfesjonale.

– Naszym zadaniem jest troszczenie się o Ducha. Otaczamy życie modlitwą – wskazuje m. Weronika Sowulewska, przeorysza kamedułek ze Złoczowa i przewodnicząca Konferencji Wyższych Przełożonych Żeńskich Zakonów Klauzurowych. Wyjaśnia, że do klasztorów ludzie nadsyłają wiele próśb o modlitwę za rodziny i za dzieci nienarodzone, siostry również podejmują modlitwę duchowej adopcji dzieci poczętych i ekspiacje za aborcje. – Grzech aborcji bezpośrednio uderza w tajemnicę Wcielenia, a w konsekwencji w tajemnice wiary, w tajemnicę Eucharystii, w tajemnicę zbawienia. Dlatego czujemy się w sposób szczególny powołane do tej ekspiacji – tłumaczy m. Sowulewska. Siostry klauzurowe m.in. w sylwestra, kiedy inni się bawią, modlą się leżąc krzyżem i prosząc o przebłaganie za grzechy popełnione przez ludzi w kończącym się roku. Modlą się także o Boże błogosławieństwo, zdrowie i szczęście wszystkich ludzi.

Bp Kazimierz Gurda wskazuje także, że osoby konsekrowane na przestrzeni dziejów Kościoła z wielkim szacunkiem podchodziły do świata stworzonego. A zatem troska o życie ma bardzo szeroki kontekst. Jako przykład wymienia św. Franciszka z Asyżu. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że franciszkanie obecnie prowadzą w Polsce Ruch Ekologiczny św. Franciszka z Asyżu, którego zadaniem jest „być głosem ekologów w strukturach Kościoła katolickiego oraz chrześcijańskim głosem wśród ekologów”.

Osoby konsekrowane to nie tylko zakonnicy, bracia i siostry zakonne, ale i osoby żyjące w instytutach świeckich, a także prowadzące indywidualne formy życia konsekrowanego, jak dziewice i wdowy konsekrowane.

– Bogu niech będą dzięki za osoby konsekrowane, które będąc „miłośnikami życia”, wnoszą w naszą społeczność wrażliwość i szacunek dla życia biologicznego, są zaangażowane w obronę i promocję życia ludzkiego oraz przyczyniają się do wzrostu życia Bożego w nas – mówi bp Gurda, apelując, by w Dzień Życia Konsekrowanego szczególnie, ale i przez cały rok wokół powołanych do życia konsekrowanego tworzyć klimat modlitwy, zaufania i wdzięczności.

Od kilku lat w Dzień Życia Konsekrowanego w kościołach odbywa się zbiórka na rzecz zakonów klauzurowych.

Pierwszy raz Kościół powszechny obchodził Dzień Życia Konsekrowanego w 1997 roku. Jan Paweł II ustanowił go, widząc, że w Rzymie od kilkudziesięciu lat święto 2 lutego, kiedy przypada Ofiarowanie Pańskie, gromadziło spontanicznie wokół papieża oraz pasterzy diecezji licznych członków Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego.