Opolscy męczennicy

Mija dziesiąta rocznica beatyfikowania 108 męczenników w Warszawie – 13 czerwca 1999 r. – przez Jana Pawła II. W uroczystości tej licznie uczestniczyli wierni z opolskiej diecezji, głównie z rodzinnych parafii trzech męczenników, z Tworkowa, Winowa i Malni. Pozostały wspomnienia i pamiątkowe zapisy. Parafianie z Winowa, gdzie do dzisiaj zachował się dom rodzinny o. Alojzego Ligudy, gdzie w parafialnym kościele Ducha Świętego jest ołtarz poświęcony błogosławionemu, tak przeżyli ten dzień: „Kiedy Winowianie wraz ze swoim duszpasterzem znaleźli się 13 czerwca 1999 r. w Warszawie na dawnym placu Zwycięstwa, gdy Jan Paweł II – pasterz pasterzy, przewodnik do zdroju życia i miłosierdzia, ogłaszał błogosławionymi męczenników XX w., rzeczywiście poczuli się zwycięzcami. Na ołtarzu świętości wśród pozostałych męczenników wraz ze swoimi braćmi werbistami stanął ktoś, w kim płynęła ta sama krew. Serca zabiły nie tyle dumą, ile ciepłem wiary i poczucia sensu w dźwiganiu tego, co trudne, czasem bezradne. W gardle pojawił się szczególny ucisk, którego Ślązak zwykle nie zdradza i nie tłumaczy nikomu, a z serca wyrywał się śpiew: "Ciebie, Boże, wielbimy!" (zapis z kroniki internetowej).

Po powrocie z Warszawy parafianie wieczorem poszli na cmentarz, gdzie spoczywają prochy męczennika o. Alojzego, zamordowanego 8 grudnia 1942 r. w Dachau. A 29 września 1999 r. na winowskim wzgórzu obchodzono dzień dziękczynienia za dar beatyfikacji o. Alojzego Ligudy. Na Mszy św., koncelebrowanej przez kapłanów diecezjalnych i księży werbistów z prowincji polskiej pod przewodnictwem biskupa gliwickiego Jana Wieczorka byli wierni z całej Polski, wśród nich 23 nowicjuszy zakonu ojców werbistów, którzy po przebytym nowicjacie w Domu św. Stanisława Kostki w Chludowie złożyli w Winowie pierwsze śluby zakonne.

Wrócił do rodzinnej ziemi
O. Alojzy Liguda urodził się 23 stycznia 1898 roku w Winowie, zaś ochrzczony został, przystąpił do I Komunii Świętej i odprawił prymicyjną Mszę św. w opolskiej kolegiacie – w dzisiejszej katedrze Podwyższenia Krzyża Świętego. Po skończeniu Niższego Seminarium Misyjnego Ojców Werbistów w Nysie, wstąpił do nowicjatu Zgromadzenia Słowa Bożego w St. Gabriel w Mödling pod Wiedniem. Święcenia kapłańskie przyjął 26 maja 1927 roku. Był werbistą – misjonarzem, jego pragnieniem było głoszenie Słowa Bożego na misjach w Chinach lub w Nowej Gwinei, ale jego przełożeni zadecydowali inaczej – chcieli mieć na miejscu dobrego nauczyciela, organizatora, duszpasterza. Został wykładowcą w Zakładzie Misyjnym św. Józefa w Górnej Grupie koło Grudziądza, skończył studia polonistyczne na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, obronił pracę magisterską i w roku 1939 został rektorem Zakładu Misyjnego św. Józefa.

Niestety już w październiku 1939 r. Dom Misyjny św. Józefa zostaje zamieniony przez okupanta w obóz internowania dla dziesiątek polskich księży. Rok później o. Liguda zostaje wywieziony do Sachsenhausen, potem do Dachau i staje się numerem 22604. Do końca jest nieugięty, broni słabszych, przyjmuje winę na siebie, gdy zachodzi taka potrzeba, do ostatnich chwil pełni duszpasterską posługę. Zginął pod Monachium, zamęczony eksperymentami medycznymi. Zwłoki spalono w krematorium w Dachau 12 grudnia 1942. Kilka dni później prochy w urnie z numerem 22604 przysłano do Winowa. Ciało o. Alojzego Ligudy bez rozgłosu złożono w grobie jego ojca. Tylko bł. Liguda wrócił do rodzinnej ziemi, przy jego grobie modlą się wierni i pielgrzymi odwiedzający Winów z sanktuarium Matki Bożej Trzykroć Przedziwnej i kościołem Ducha Świętego.