Ikona pojednania

Do końca bronili się w niej Tatarzy przed wojskami Iwana Groźnego, który w 1552 r. po długim oblężeniu zdobył miasto. Dziś Tatarzy przeżywają renesans, choć zadowolili się bardzo szeroką autonomią w ramach federacji rosyjskiej. To Rosja, którą mało znamy – oryginalna synteza wielu kultur, cywilizacji i religii. W pejzażu miasta widoczne są zarówno pękate, cebulaste wieże prawosławnych cerkwi, jak i smukłe minarety. 21 lipca 2005 r. do miasta wróciła ikona Kazańskiej Matki Bożej.

Panorama kazańskiego Kremla Z lewej: wieże katedry prawosławnej, w środku minarety meczetu Kul-Szarif.



Ikona Matki Bożej Kazańskiej zwrócona Rosji przez Jana Pawła II.
W uroczystościach brało udział wielu gości – patriarcha Aleksy II, biskupi prawosławni i katoliccy. Wspominano niezwykłą wędrówkę ikony po świecie, od kiedy w latach 20. bolszewicy wystawili ją na sprzedaż w Paryżu. Ale o zasługach Jana Pawła II mówił jedynie prezydent Tatarstanu, muzułmanin, Mintimier Szamijew, który najbardziej zabiegał o to, aby ikona znalazła się Kazaniu. Wcześniej ikona wędrowała po całym świecie, goszcząc w wielu krajach Europy i Ameryki Północnej. Tam z rąk prywatnego kolekcjonera wykupiła ją związana z Fatimą katolicka organizacja Blue Army (Błękitna Armia). Przez wiele lat ikona była w Międzynarodowym Centrum Apostolatu Fatimskiego, a w 1993 r. trafiła do Jana Pawła II, który umieścił ją w swych osobistych pokojach. Chciał ją przywieźć do Rosji, ale nie było mu to dane. Wysłał więc delegację Stolicy Apostolskiej, która w sierpniu 2004 r. w Moskwie przekazała ikonę patriarsze Aleksemu II. Po roku ikona została przekazana do Kazania.