Święty całego świata

Powszechna ufność w skuteczność orędownictwa św. Antoniego ma swoje pełne pokrycie w charyzmatach i mocy cudotwórczej jaką Opatrzność go szczodrze obdarzyła. Dar uzdrawiania, a nawet wskrzeszania umarłych, rzadki dar bilokacji, czyli przebywania równocześnie w dwóch miejscach, dar proroctwa, czytanie w sumieniach ludzkich itd. znane były już za życia świętego, a cuda były dla niego prawie codziennością. Za patrona uznają go franciszkanie, siostry antonianki i antoninki, mieszkańcy Padwy i Lizbony, górnicy, małżonkowie, narzeczeni, położnice, ubodzy. Jest tez patronem ludzi i rzeczy zagubionych, świętym od spraw rodzinnych.

Drugim ważnym miejscem w Bazylice jest Kaplica Relikwii zwana tez Kaplicą Skarbu, do której jak zwykle wije się kolejka. To tu w ozdobnych kryształowych relikwiarzach kryje się: język, krtań ze strunami głosowymi i żuchwa św. Antoniego. To, co widzę wzbudza emocje. Nie przywykłam do oglądania wyeksponowanych części ludzkiego ciała. Ale staram się rozumieć ich znaczenie i fakt, że jako jedyne nie uległy rozkładowi i pozostały nienaruszone, gdy ekshumowano zwłoki Świętego. Na mnie wrażenie zrobiła prostokątna skrzynia z surowego, jodłowego drewna, w której był pochowany. Obok w gablocie znajdują się sznury, którymi była obwiązana i czerwona dalmatyka, którą ją okrywała. Wszystko jest szalenie skromne.

W Bazylice znajduje się także Kaplica polska pod wezwaniem św. Stanisława z 1593 roku fundacji Mikołaja Ossolińskiego. Tu też znajdują się tablice i nagrobki sławnych Polaków, którzy w Padwie studiowali. Po lewej zaś stronie kościoła, zaraz przy wejściu, jest ołtarz św. Maksymiliana Marii Kolbego z 1979r.

Natchnienie dla współczesnych

Najważniejszymi ośrodkami kultu Świętego na świecie jest obecnie: Padwa, Rzym, Siena, Lizbona i Tuluza. Ku czci Świętego powstało wiele bractw i kilka zakonów. Z inicjatywy Ludwiki Bouffier w 1880r. Powstało w Tuluzie działo, znane pod nazwą Chleb św. Antoniego, czyli jałmużna dla ubogich, której praktyka spotykana jest i w kościołach polskich. W ikonografii Świętego przedstawia się w habicie franciszkańskim a do charakterystycznych jego atrybutów należą: książka (symbol nauki) i lilie (czystości). Czasami Święty występuje z płomiennym sercem np. na dłoni, bywa ukazywany też z Dzieciątkiem Jezus jako Zbawicielem Świata.

***

Czas mija nieubłaganie. Już za moment muszę się pożegnać z Padwą i św. Antonim. Ale teraz już wiem, że przez poznanie stał się dla mnie kimś zdecydowanie bliższym, zaś świadectwo jego życia stanowić będzie od tej pory wzór i wyzwanie do kroczenia drogą świętości.