Co po śmierci - według wielkich religii świata

Sprawiedliwi oraz ci, którzy odpokutowali w Gehinnom otrzymują po śmierci nagrodę w niebie, wiecznym królestwie mesjańskim. Zachodzi tu związek między myśleniem w kategoriach etycznych, rozwiniętym szczególnie od czasów po upadku Świątyni w 70r., a nadzieją na odnowienie Narodu Izraela, powiązanym z jego Ziemią.

Chrześcijaństwo

Chrześcijaństwo jest uznawane za religię zbawienia w pełnym znaczeniu tego słowa, gdyż całe nauczanie i kult opierają się na wierze w odkupieńczą i zbawczą moc Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa, która daje - dzięki łasce - jego wyznawcom nadzieję życia wiecznego i wyzwala świat od śmierci i zła. Korzenie doktryny o życiu pośmiertnym są wspólne z judaistycznymi, oparte między innymi na apokaliptycznej Księdze Daniela, wchodzącej w skład Biblii hebrajskiej (ST), interpretowanej przez pryzmat “wydarzenia Jezusa Chrystusa”.

Chrześcijanie wierzą, iż wszyscy ludzie zgrzeszyli i nie są godni życia wiecznego (Kościół katolicki wyznaje, iż Matka Pana była dzięki Jego łasce uwolniona od grzechu pierworodnego - Niepokalane Poczęcie i wolna od grzechów osobistych). Jednakże Bóg w swojej nieskończonej Miłości do człowieka, zesłał na świat Swojego Syna, który stał się człowiekiem, poniósł śmierć i zmartwychwstał. Jego śmierć i Zmartwychwstanie otworzyły ludziom bramy nieba.

Chrześcijanie już na ziemi żyją nadzieją zbawienia

Po śmierci ciała człowiek podlega sądowi osobistemu (niektórzy teologowie łączą ten fakt w jedno z Sądem Ostatecznym - powszechnym - przy końcu czasów). Wedle doktryny Kościoła katolickiego, stosownie do swojego życia na ziemi, człowiek trafia po śmierci do nieba, piekła lub czyśćca. Każdy człowiek w swojej nieśmiertelnej duszy otrzymuje zaraz po śmierci wieczną zapłatę na sądzie szczegółowym, która polega na odniesieniu Jego życia do Chrystusa i albo dokonuje się przez oczyszczenie, albo otwiera drogę do szczęścia nieba, albo stanowi bezpośrednio potępienie na wieki (Katechizm Kościoła Katolickiego, pkt. 1022). Owo “odniesienie życia do Chrystusa” polega na rozważeniu wiary i uczynków człowieka, jest związane z tym, ile miłości Boga i bliźniego miało udział w jego życiu.

W dniu ponownego przyjścia Chrystusa (Paruzji) ma odbyć się Sąd Ostateczny. Nastąpi wtedy zmartwychwstanie ciała wszystkich ludzi. Wówczas też Królestwo Boże osiągnie swoją pełnię (KKK, pkt. 1042). Ci, którzy będą zjednoczeni z Chrystusem, utworzą wspólnotę odkupionych (…). Wizja uszczęśliwiająca, w której Bóg ukaże się w sposób niezgłębiony przed wybranymi, będzie nie kończącym się źródłem radości, pokoju i wzajemnej komunii (KKK, pkt. 1045).

Zarówno w Kościele prawosławnym, w różnych Wspólnotach protestanckich i wśród części teologów katolickich rozwija się nadzieja (lub doktryna) apokatastazy, czyli odnowienia wszystkiego w Chrystusie u końca czasów, której efektem będzie także koniec piekła. Nie wykluczają oni możliwości przemiany człowieka także po śmierci, co daje nadzieję, iż wszyscy zostaną zbawieni. Nie jest to jednak oficjalnym stanowiskiem Kościoła.

Islam

Ostatnia z religii objawionych, islam, także naucza o życiu pośmiertnym i nieśmiertelności duszy ludzkiej, w oparciu o wspólne korzenie z judaizmem i chrześcijaństwem. Wiara w zmartwychwstanie i Sąd jest to jeden z pięciu podstawowych artykułów wiary islamu. Wedle muzułmanów w Dniu Ostatecznym (Kijama) wszystkie istoty, które kiedykolwiek żyły na ziemi, zmartwychwstaną.

Muzułmanie wierzą, że Allah będzie sądził (ważył) wszystkie czyny człowieka, gdyż wszystkie uczynki osoby zapisane są w dwóch księgach: w jednej dobro, w drugiej zło. Wedle tego, co przeważy, człowiek otrzyma nagrodę lub karę. Według doktryny islamu nie ma pośrednictwa ani odkupiciela, ale Allah może w swoim miłosierdziu odpuścić grzesznikowi. Sprawiedliwi trafią do Raju, czyli miejsca szczęśliwości (pojmowanej zarówno zmysłowo jak i duchowo), ludzie źli natomiast do Piekła, miejsca tortur i ognia.

Religie, których zarys doktryny przedstawiliśmy, uznają więc zgodnie, że śmierć nie jest końcem losu człowieka. Wszystkie z wyjątkiem buddyzmu mówią o nieśmiertelności duszy. Los pośmiertny zależy od czynów człowieka w życiu doczesnym, ale także - jak wyznają wyznawcy “religii objawionych” od nieskończonego miłosierdzia Boga. Zbawienie człowieka, czyli wyzwolenia spod władzy śmierci, zła i cierpienia, jest celem każdego wierzącego, choć różnie pojmują oni szczęśliwość wieczną. Chrześcijanie łączą nadzieję życia wiecznego z Osobą Jezusa Chrystusa, wyznając Jego zmartwychwstanie