Zmartwychwstać z rozpaczy

„Ulga”

Kinga usunęła, bo nie planowała ciąży. Nie planowała też zostać z ojcem dziecka. Decyzja była łatwiejsza niż zebranie potrzebnych pieniędzy przez studiującą dwudziestolatkę. „Po” odetchnęła z ulgą, rozstała się z chłopakiem i wróciła do swojego życia. Jak gdyby nigdy nic się nie stało.

– Nie musiałam się starać, żeby zapomnieć. Ja w ogóle o tym nie myślałam. Jakby się nie wydarzyło. Nawet napisałam na jakimś forum w internecie, że nie rozumiem, o co chodzi z tymi wyrzutami sumienia. Ze specjalną dumą o tym nie myślałam, ale też nie wracało do mnie wcale. Do czasu – przyznaje.

20 lat później zaczęło się wszystko sypać. Zanim trafiła do specjalisty, zdążyła przejść ostry atak depresji, stany lękowe i chorobę wrzodową. Nie była w stanie zbudować żadnego trwałego związku. – W końcu padło hasło „syndrom poaborcyjny”. Wyjście z tego stanu zabrało rok pracy z psychoterapeutą. Trafiłam też do dobrego spowiednika, który pomógł mi uregulować sprawy z Panem Bogiem i wrócić do Kościoła – mówi dzisiaj. Wierzy w nieskończone miłosierdzie Boże, więc wie, że On jej może wybaczyć. Sama sobie jeszcze nie umie. Ale już spokojnie reaguje, gdy słyszy płacz dzieci. Obcych. Bo swoich nie ma.

– Przez lata aborcja była traktowana jak zastrzyk, panaceum na chorobę. Liczba dotkniętych syndromem poaborcyjnym jest więc ogromna. W wielu twarzach widziałam, że to nie tylko moje doświadczenie, że noszących w sobie te zranienia jest naprawdę dużo – przyznaje Jolanta Sławińska, która swoim doświadczeniem dzieliła się na niejednych rekolekcjach i misjach. – Są kobiety, którym udaje się zagłuszyć w sobie to, co zrobiły. Najpierw jest „ulga”, bo został usunięty „problem”. U mnie też najpierw była ulga. Zrobiłam coś okropnego, ale pozbyłam się „problemu”. Z biegiem czasu zaczęło do mnie docierać. Wyrzuty sumienia przygniatały mnie do tego stopnia, że nie umiałam się podnieść. I jeszcze to poczucie izolacji. Przez prawie 40 lat nie potrafiłam sobie przebaczyć. To było możliwe tylko dzięki łasce – opowiada.

Dlatego zaangażowała się w Winnicę Racheli.