Pismo Święte ukazuje Jezusa Chrystusa w roli naszego obrońcy. Tym, który oskarża, jest szatan. Nie ma chyba wątpliwości, kogo powinniśmy naśladować.
Ci, którzy grożą innym sądem Bożym, na ogół widzą się w roli prokuratorów w tym procesie. I są pewni swojej wygranej - przeczytałam wczoraj. Nie wchodząc w statystyki, trzeba zapytać, jak mówić nie tylko o Bożym miłosierdziu, ale także o Bożej sprawiedliwości i realnej możliwości wiecznego potępienia.
Zacytowane wyżej zdanie to zdecydowanie antywzór. I nie chodzi jedynie o skuteczność takiego przekazu.
Przypomnę dwa cytaty. Z Apokalipsy: I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca, bo oskarżyciel braci naszych został strącony, ten, co dniem i nocą oskarża ich przed Bogiem naszym. A oni zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swojego świadectwa (...).
I drugi, z Listu św. Jana: Jeśliby nawet kto zgrzeszył, mamy Rzecznika wobec Ojca - Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za nasze grzechy, i nie tylko nasze, lecz również za grzechy całego świata.
Pismo Święte ukazuje Jezusa Chrystusa w roli naszego obrońcy. Tym, który oskarża, jest szatan. Nie ma chyba wątpliwości, kogo powinniśmy naśladować. Warto przypominać sobie te słowa zawsze, gdy przychodzi pokusa stania się oskarżycielem dla któregokolwiek z braci.
A jednak przecież nie można stwarzać złudzenia, że istnieje tylko jedna opcja: zbawienie. Owszem, Kościół ma nadzieję, że wszyscy ludzie zostaną zbawieni. Owszem, modli się, by tak się stało. Owszem, o nikim (włącznie z Judaszem i największymi zbrodniarzami) nie powie, że został potępiony. Jednak nie przekreśla znaczenia wolnej woli. Nadzieja jest czym innym niż pewność. Nasze życie nie jest grą wideo lub operą mydlaną; nasze życie jest czymś poważnym i cel, jaki mamy osiągnąć, jest ważny - przypomniał wczoraj papież.
Jak zatem mówić o możliwości potępienia? Przypominają mi się słowa św. Pawła, który wolałby sam być odłączony od Boga, niejako w zastępstwie swojego narodu. Przypomina mi się płacz św. Dominika: Panie, co z grzesznikami? Przypominają mi się wszyscy pokutujący za braci, by wybłagać ich zbawienie. Tu leży klucz: jest nim miłość. Jezus mówił ostre słowa. Ale nad Jerozolimą płakał. I dla zbawienia wszystkich umarł.
Jeśli w swoim sercu nosisz płacz św. Dominika czy smutek św. Pawła, daj się mu prowadzić. Ono najlepiej podpowie, co robić i jak mówić. Nawet ostre słowa będą brzmiały wtedy inaczej.
Jeśli nie stać Cię na łzy, za to masz ochotę oskarżać, lepiej pomyśl, kogo chcesz naśladować. I zamilcz.
aktualna ocena | |
głosujących | |
Ocena |
bardzo słabe |
słabe |
średnie |
dobre |
super |
„Wierzę w Boga. Uważam, że to, co się dzieje, nie jest przypadkowe. Bóg ma dla wszystkich plan”.
Kalendarium najważniejszych wydarzeń 2024 roku w Stolicy Apostolskiej i w Watykanie.
„Jesteśmy z was dumni, ponieważ pozostaliście tymi, kim jesteście: chrześcijanami z Jezusem” .
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.