400 lat temu karmelitanki bose przybyły do Polski

Uroczystości związane z obchodami 400. rocznicy przybycia karmelitanek bosych do Polski odbyły się w niedzielę w Niedźwiadach koło Kalisza. Zakonnice dotarły na ziemie polskie w 1612 r., na zaproszenie karmelitów bosych.

Mszy św. przewodniczył delegat biskupa kaliskiego, ks. kan. dr hab. Michał Kieling.

W homilii przypomniał, że ogólnopolskie obchody jubileuszu 400-lecia obecności sióstr na ziemiach polskich rozpoczęły się w Krakowie 24 maja 2012 r., a zakończą 26 maja br. - Dziś my w kaliskim Karmelu składamy Bogu dziękczynienie za obecność sióstr w Kaliszu – powiedział delegat biskupa ds. życia konsekrowanego.

Ks. Kieling wskazał na duchowy wymiar życia karmelitanek. - To życie ukryte, które siostry prowadzą poświęcone jest dziełu zbawienia. Karmelitanki poprzez odejście od świata, poprzez rezygnację z wielu ludzkich pragnień dają w swoim życiu pierwszeństwo temu, co nadprzyrodzone. Klasztory stają się oazami modlitwy i znakiem Bożej obecności w świecie. Ich życie jest znakiem i zapowiedzią chwały niebiańskiej – mówił ks. Kieling.

Wskazał, że w niedzielę Dobrego Pasterza, kiedy Kościół modli się o powołania kapłańskie, zakonne i misyjne, należy podkreślić, że troska o powołania wpisana jest w życie sióstr. – Siostry zamknięte przed światem stanowią niezwykłe duchowe zaplecze, bez którego nie sposób byłoby sobie wyobrazić życia Kościoła – stwierdził kaznodzieja.

- Ile tutaj ludzi się przewinęło, ile pukało do tej furty klasztornej, ilu przybywa, aby tutaj przed tą cudowna ikoną modlić się. Ludzie proszą siostry o modlitwę, poświęcenie, ofiarę. Ileż to łask dokonało się dzięki obecności sióstr i ich służbie Kościołowi. Dziękujemy Panu Bogu za to, że siostry są pośród nas, że możemy czerpać z tych duchowych darów – powiedział delegat biskupa kaliskiego.

Karmelitanki dotarły na ziemie polskie, do Krakowa, 26 maja 1612 r. na zaproszenie polskich karmelitów bosych.

Klasztor karmelitanek bosych w Niedźwiadach koło Kalisza wywodzi się z klasztoru lwowskiego. W 1946 r. siostry zostały zmuszone przez władze sowieckie do opuszczenia klasztoru we Lwowie. Wyjeżdżając stamtąd wzięły ze sobą najcenniejszy skarb, jakim była ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy, którą otrzymały w 1880 r. od kard. Albina Dunajewskiego, ówczesnego metropolity krakowskiego.

Siostry opuściły Lwów, jadąc w nieznane. Po krótkim pobycie w Przemyślu, na zaproszenie bp. Karola Radońskiego, ówczesnego ordynariusza włocławskiego, przyjechały 11 listopada 1946 r. do Kalisza. Początkowo zamieszkały w domu parafialnym przy katedrze, przy ul. Kanonickiej 5, przygarnięte przez ks. prał. Stefana Martuzalskiego. Później otrzymały w ramach wynagrodzenia za dobra utracone na wschodzie willę przy ul. Widok 80. Osiedliły się w niej prowizorycznie w 1947 r., przystosowując ją do wymogów życia karmelitańskiego.

Nowy klasztor w Kaliszu otrzymał tytuł Najświętszego Imienia Maryi i św. Józefa. Na ul. Widok wspólnota mieszkała przez 27 lat. Pod koniec 1969 r. władze miejskie odebrały siostrom ogród klasztorny w celu wybudowania w tym miejscu szosy. Przed wspólnotą stanęła perspektywa budowy nowego klasztoru, co było niezwykle trudnym zadaniem z powodu bardzo nieprzychylnego stosunku władz państwowych do Kościoła.

Z pomocą przyszła siostrom wierna przyjaciółka i dobrodziejka klasztoru – Janina Skowrońska, z pochodzenia Rosjanka, żona byłego zesłańca na Sybir. Ofiarowała zgromadzeniu teren w pobliskich Niedźwiadach. Po wielu trudach, pertraktacjach z władzami i dzięki dobroczynności wielu przyjaciół stanął tam nowy klasztor wraz z kaplicą. 21 czerwca 1971 r. odbyło się uroczyste poświęcenie kamienia węgielnego przez kard. Stefana Wyszyńskiego, a 2 września 1973 r. bp Jan Zaręba poświęcił nowy klasztor pw. Najświętszego Imienia Maryi i św. Józefa oraz zaprowadził w nim kanonicznie papieską klauzurę.

W kaplicy znajduje się ikona Matki Bożej Nieustającej Pomocy przywieziona z Lwowa. Ikona była dwukrotnie koronowana, najpierw koronami biskupimi przez metropolitę lwowskiego Bolesława Twardowskiego w 1939 r., a następnie aktem koronacji papieskiej z rąk Papieża Jana Pawła II w dniu 7 czerwca 1991 r. we Włocławku.

22-23 czerwca 2005 r. klasztor nawiedziły pielgrzymujące po Polsce relikwie św. Teresy od Dzieciątka Jezus. Mszę św. z tej okazji dla sióstr i licznych pielgrzymów przybyłych z całej diecezji sprawował przed klasztorem ordynariusz diecezji kaliskiej bp Stanisław Napierała.

Na mocy decyzji I Synodu Diecezji Kaliskiej kaplica zyskała tytuł Sanktuarium Matki Bożej Nieustającej Pomocy.

W 2011 r. przeprowadzono kolejny remont kaplicy i przygotowano wystrój prezbiterium wg projektu architekta Bożeny Wierzbickiej. Wybudowany został nowy ołtarz z relikwiami św. Ignacego Antiocheńskiego. W bocznej ścianie prezbiterium umieszczono urnę z sercem abp. Bolesława Twardowskiego, metropolity lwowskiego.

2 września 2012 r. bp senior Stanisław Napierała konsekrował ołtarz i poświęcił odnowioną kaplicę Sióstr Karmelitanek Bosych.