Szukany tag:
uporządkuj wyniki:
Od najnowszego do najstarszego | Od najstarszego do najnowszego »
Wyszukujesz w serwisie kosciol.wiara.pl
wyszukaj we wszystkich serwisach wiara.pl » | wybierz inny serwis »
Kevin Lee wyraził opinię, że „celem tego pontyfikatu, podobnie jak celem Ojca Świętego przez całe jego życie będzie zaleczenie ran spowodowanych okaleczeniem Tomasza z Akwinu, którego doznał z rąk późnośredniowiecznych tomistów, takich jak Kajetan czy Suárez”
Trwający ćwierć wieku pontyfikat Jana Pawła II był wspierany intelektualnie przez sojusz nowego pokolenia tomistów oraz teologów reprezentujących krąg „Communio” z Ratzingerem jako najważniejszym przedstawicielem tej drugiej grupy
Tomiści transcendentalni – tak jak de Lubac – mieli krytyczny stosunek do Kajetana i całej barokowej koncepcji relacji między naturą a łaską, proponowali jednak w zamian rozwiązania alternatywne wobec tych, które przedstawiał de Lubac, jak i tych, które przedstawiał von Balthasar, które chociaż nie do końca pozostające w harmonii z myślą de Lubaca, sytuowały się raczej bliżej niego niż Rahnera
„Communio” zostało powołane do życia w 1972 roku z inspiracji Hansa Ursa von Balthasara i ukazuje się w piętnastu wersjach językowych.
Uczeni z ruchu ressourcement twierdzili, że tomizm rozkwitający od czasów publikacji Aeterni Patris stanowił wypaczenie klasycznego tomizmu
Tradycja tomistyczna była przedstawiana jako swego rodzaju model architektoniczny, który należało rozebrać kawałek po kawałku, poddając najmniejsze cegiełki skrupulatnej analizie. Właśnie taki sposób przedstawiania wiary spowodował, że Ratzinger, Balthasar i inni z ich pokolenia skarżyli się, że tomizm był dla nich jałowy i niezdolny do tego, by przekazać odbiorcy poczucie wspaniałości Objawienia.
Zgodnie z popularną interpretacją zarówno Karol Wojtyła (Jan Paweł II), jak i Joseph Ratzinger (Benedykt XVI) byli na początku po stronie progresistów, lecz zmienili zdanie po wydarzeniach rewolucji kulturalnej drugiej połowy lat sześćdziesiątych dwudziestego wieku
Św. Balbina miała być córką świętego Kwiryna – trybuna wojskowego na dworze cesarza Hadriana.