Wielka Tajemnica Wiary

Wprowadzenie

Św. Jan Paweł II naucza w encyklice „Ecclesia de Eucharistia” (2003): „Kościół rodzi się z tajemnicy paschalnej. Właśnie dlatego Eucharystia, która w najwyższym stopniu jest sakramentem tajemnicy paschalnej, stanowi centrum życia eklezjalnego” [nr 3]. To właśnie „Najświętszy Sakrament niejako wyznacza rytm jego dni, wypełniając je ufną nadzieją” [nr 1].

Rozpoczynając drogę krzyżową, która stanowi jeden z ważnych kroków w dążeniu do świętości, prośmy słowami naszego Świętego Rodaka:

Panie, Jezu Chryste, napełnij nasze serca światłem Twojego Ducha, abyśmy, naśladując Ciebie w Twej ostatniej drodze, poznali cenę naszego odkupienia i stali się godnymi udziału w owocach Twojej męki, śmierci i zmartwychwstania. Który żyjesz i królujesz przez wszystkie wieki wieków. Amen.

***

Stacja I – Zapowiedź Eucharystii

Ustanowienie Eucharystii uprzedzało (…) wydarzenia (…) począwszy od konania w Getsemani. Widzimy znów Pana Jezusa, który wychodzi z Wieczernika, schodzi z uczniami w dół, ażeby przekroczyć potok Cedron i wejść do Ogrodu Oliwnego. (…) Rozpoczynało się przelewanie krwi – tej (…) którą nieco wcześniej ofiarował Kościołowi jako napój zbawienia w sakramencie Eucharystii” [nr 3].

Jezus staje wobec człowieka cichy i pokorny. I w Eucharystii wydaje się za nas nieustannie, abyśmy życie mieli w obfitości.

Stacja II – Dar największy

Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów, ale jako dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia [nr 11].

Jezus przyszedł na ziemię, aby być dla innych. Pozostawił siebie w Eucharystii, w której przyjmuje nas i przemienia, aby każdy z nas, na Jego wzór, stawał się darem dla innych.

Stacja III – Problemy świata

Jest wiele problemów, które zaciemniają horyzont naszych czasów. Wystarczy wspomnieć pilną potrzebę pracy na rzecz pokoju, troskę o budowanie w stosunkach międzynarodowych trwałych fundamentów sprawiedliwości i solidarności, obronę życia ludzkiego od poczęcia aż do jego naturalnego końca.

Wielu ludzi goni za ziemskimi sukcesami, zapominając o innych. A Chrystus pragnie podnosić nas w Eucharystii z egoizmu, pychy i braku szacunku dla ludzkiego życia.