Wielka Tajemnica Wiary

Stacja XI – Godzina święta

Pomimo, że doznaje niezmiernej trwogi, Chrystus nie ucieka przed swoją «godziną»: «I cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Ależ właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę » (J 12, 27). (…) Tylko Jan pozostanie pod krzyżem, tuż obok Maryi i pobożnych niewiast [nr 4].

Kto z nas jest dziś gotowy oddać życie za innych… A Chrystus? W Eucharystii oddaje życie, a my jesteśmy tego świadkami. Nie tylko wobec Niego, ale i wobec świata.

Stacja XII – Tajemnica miłosierdzia

Cóż większego Jezus mógł uczynić dla nas? Prawdziwie, w Eucharystii objawia nam miłość, która posuwa się «aż do końca» (por. J 13,1) – miłość, która nie zna miary [nr 11].

Jezus składa Siebie w ofierze za życie świata. I wzywa nas do eucharystycznego zdumienia, a więc zatrzymania się nad wielką tajemnicą Jego miłości, byśmy po wyjściu z Mszy mieli siłę do życia, zmagania z trudnościami, niezrozumieniem i cierpieniem.

Stacja XIII – Tajemnica wiary

«Mysterium fidei! – Tajemnica wiary!». Kiedy kapłan wypowiada lub śpiewa te słowa, obecni odpowiadają: «Głosimy śmierć Twoją, Panie Jezu, wyznajemy Twoje zmartwychwstanie i oczekujemy Twego przyjścia w chwale ». (…) Kościół, wskazując na Chrystusa w tajemnicy Jego męki, objawia także swoją własną tajemnicę [nr 5].

Chrystus tworzy wspólnotę, karmiąc się Ciałem Jezusa. Czy noszę w swoim sercu tęsknotę za Komunią Świętą? Jaką wartość ma dla mnie duchowe pragnienie Jezusa eucharystycznego?

Stacja XIV – Prawdziwe życie

Kościół żyje dzięki Eucharystii. Ta prawda wyraża nie tylko codzienne doświadczenie wiary, ale zawiera w sobie istotę tajemnicy Kościoła. Na różne sposoby Kościół doświadcza z radością, że nieustannie urzeczywistnia się obietnica: „A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 20) [nr 1].

Z pustego grobu Jezusa płynie pełna nadziei zapowiedź naszego zmartwychwstania. A każda Msza Święta jest dla nas zadatkiem nieśmiertelności. Po przyjęciu Komunii nosze ją w swoim sercu.

***

Zakończenie:

Każdy krok ku świętości, każde działanie podjęte dla realizacji misji Kościoła, każda realizacja programów duszpasterskich winny czerpać potrzebną siłę z tajemnicy eucharystycznej i ku niej się kierować jako do szczytu. W Eucharystii mamy Jezusa, Jego odkupieńczą ofiarę, mamy Jego zmartwychwstanie, mamy dar Ducha Świętego, mamy adorację, posłuszeństwo i umiłowanie Ojca. Jeżeli zaniedbamy Eucharystię, jak będziemy mogli zaradzić naszej nędzy? [nr 60].

Na zakończenie naszej duchowej wędrówki za Panem, prośmy słowami św. Tomasza z Akwinu, „gorliwego kantora Chrystusa eucharystycznego”: