Krucjatę mają codziennie

Co ciekawe, pośród bożogrobców są także kapłani. Ksiądz dr Zygmunt Iwicki, konfrater ze Szwajcarii, udowodnił w swoich opracowaniach, że wśród kleru pomorskiego bożogrobcy byli już w czasach pruskich, krótko po reaktywowaniu Łacińskiego Patriarchatu w Jerozolimie. Istnieli w okresie Wolnego Miasta Gdańska, a także od początku XXI w. Bożogrobcem jest proboszcz parafii św. Mikołaja w Gdańsku. Podczas gdańskiej inwestytury Orderem Glorii Polskiego Zwierzchnictwa OESSH zostaną odznaczone osoby szczególnie zasłużone dla Polskiego Zwierzchnictwa Zakonu. Wśród dziewięciu wyróżnionych osób jest dwóch obecnie najwyższych rangą dostojników OESSH na świecie: asesor Wielkiego Magisterium OESSH, abp Giuseppe de Andrea, oraz gubernator generalny OESSH hr. Agostino Borromeo.

Gdańscy bożogrobcy

Ks. dr Zygmunt Iwicki

Pierwszym bożogrobcem spośród kleru gdańskiego był ks. Jan Fryderyk Landmesser (1810–1891), proboszcz kościoła św. Mikołaja w Gdańsku (1840–1891). W 1857 roku odbył pielgrzymkę do Rzymu, gdzie otrzymał godność kapelana honorowego, a później Order Rycerza Grobu Chrystusa w Jerozolimie. Funkcję proboszcza pełnił przez 50 lat, 37 lat był przewodniczącym rady nadzorczej przy Szpitalu NMP w Gdańsku.

Drugim bożogrobcem był ks. Teodor Maćkowski (1873–1948), również proboszcz kościoła św. Mikołaja w Gdańsku (1916–1934). Był wikariuszem przy kościele św. Brygidy w Gdańsku (1898–1901) i proboszczem w Redzie (1907–1916). Po utworzeniu w Wolnym Mieście Gdańsk administratury apostolskiej, z której utworzona została diecezja gdańska, ks. T. Maćkowski był członkiem kolegium konsystorza i od 1925 r. oficjałem (przewodniczącym w sądzie kościelnym). W 1924 r. został przyjęty do Zakonu Rycerzy Grobu Bożego w Jerozolimie, w randze komtura, w 1926 r. przyznana mu została godność „Grand-Offizier cum placca“ – Wielki Oficer z Gwiazdą. W 1926 roku przeprowadził renowację wnętrza świątyni, przy której był proboszczem (odkryto przy tej okazji freski w prezbiterium), jak również poddał renowacji bogaty zbiór pochodzących z XVII /XVIII wieku paramentów. Za jego urzędowania papież Pius XI obdarzył w 1928 r. kościół św. Mikołaja godnością bazyliki mniejszej (Basilica Minoris).

Trzecim bożogrobcem wywodzącym się z kleru gdańskiego jest ks. dr Zygmunt Iwicki. Pochodzi z Lubiewa. Święcenia kapłańskie przyjął w katedrze oliwskiej. Pracę duszpasterską – prefekta i duszpasterza akademickiego – godził ze studiami nad historią sztuki w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu. Od 1971 r. przebywa za granicą, najpierw w Niemczech, od 1978 w Szwajcarii, gdzie pełnił funkcję profesora przy Kantonsschule Kollegium Schwyć i konserwatora w „Diözesanmuseum”. W 2002 roku został przyjęty w poczet Zakonu Rycerzy Grobu Chrystusa w Jerozolimie. Należy do komturstwa w Zurychu (Komturei Zürich). Odznaczony przez łacińskiego patriarchę Jerozolimy muszlą św. Jakuba z okazji pielgrzymki do Ziemi Świętej.

Przy okazji warto wspomnieć, że spośród byłych mieszkańców Gdańska, wysiedlonych stąd w 1945 roku, dwaj spośród nich powiększyli szeregi bożogrobców. Gerhard Derda (1909–2003) z Gdańska-Wrzeszcza studiował na Politechnice Gdańskiej, na Wydziale Architektury. Osiedlił się prawdopodobnie w Kolonii. Jego młodszym bratem był ks. prałat. Benno Derda. Drugą postacią, o której warto wspomnieć, jest Josef Jung. Urodził się w Gdańsku w 1870 roku. W swym mieście rodzinnym był znanym i cenionym piekarzem oraz mistrzem cukiernikiem. Wysiedlony z Gdańska zmarł 4 listopada 1956 roku w Münster w Westfalii.