Pod znakiem wielkich rodów

Już w 1157 r. wybudowano pierwszą kaplicę, na której fundamentach stoi dzisiejsze prezbiterium kościoła w Kurozwękach. Osada znana była w średniowieczu, gdyż to z niej pochodził wspo­minany w kronice Anonima zwanego Gallem rycerz Dobko z Kurozwęk. W XV w. rodzina Kurozwęckich, będąca wła­ścicielami okolicznych dóbr, rozbudowała kościół, fundując nawę główną. - O tej fundacji świadczą herby Poraj-Róża umieszczone w wybudowanej części świątyni - tłumaczy ks. Jerzy Rybusiński, proboszcz parafii.

Zakonna przeszłość

Piotr z Kurozwęk w XV w. zaprosił do swoich włości ka­noników regularnych, którzy podjęli tutaj pracę duszpaster­ską. Było to za życia św. Stani­sława Kazimierczyka, który prawdopodobnie przebywał w konwencie kurozwęckim. Zakonnicy posiadali znaczną bibliotekę i prowadzili przy­klasztorną szkołę.

  ks. Tomasz Lis/GN W kościele przez wieki pracowali kanonicy regularni - Choć parafę formalnie erygowano dopiero w 1809 r., to jednak księ­gi chrzcielne zachowały się od 1645 r., co świadczy o prowadzo­nej przez zakonników działalno­ści duszpasterskiej - dodaje ks. proboszcz. Jednym z patronów kościoła jest św. Augustyn, według którego reguły żyli kanonicy regularni. Ciemnym okresem dla parafii była koń­cówka XVI w., kiedy ówcześni właściciele Kurozwęk, Lanckorońscy, przeszli na protestan­tyzm. Jednak wnukowie apostatów, chcąc zmazać winę przodków, ufundowali boczną renesansową kaplicę pw. Pięciu Ran Chrystusa, z unikatowym obrazem przedstawiającym mękę Zbawiciela. By chronić parafian przed rozwijającą się reformacją, ufundowano i umieszczono w ołtarzu głównym obraz Matki Bożej Serdecznej Kurozwęckiej.

Gdy w połowie XIX w. ziemie te należały do Sołtyków, sprowadzono do Kurozwęk siostry Wincentego à Paulo do opieki nad chorymi w ufundowanym szpitalu. Siostry obecne są tu do dziś, sprawując opiekę nad starszymi w Domu Pomocy Społecznej, gdzie przebywa 152 podopiecznych.