Towarzysze Karola Lwangi

Noe Mawaggali – patron garncarzy i rzemieślników
Urodził się w dystrykcie Singo, w regionie Mitiyana, na północny wschód od Kampala. Przynależał do klanu Ngati i z zawodu był garncarzem. Był na służbie Mukwenda i wytwarzał wszystkie przedmioty, które były potrzebne. Jego przyjaciel Mulumba opowiedział mu o misjonarzach protestanckich i Mawaggali postanowił pójść do nich. Miał wtedy nieco ponad trzydzieści lat. Jeden z protestanckich misjonarzy docenił jego zaangażowanie:

„Przed miesiącem zaczynał od nauki alfabetu, a teraz przeczytał już wszystkie teksty, które mu przygotowałem". Sam Mulumba, z pomocą Banabakintu, pozyskał go dla wiary katolickiej.

Noe był jednym z najlepszych współpracowników Macieja Mulumba. Świadkowie mówili o nim, że cechowała go ogromna dobroć i że zawsze starał się czynić dobro. Cierpiał wiele, razem ze swą rodziną, z powodu fanatycznego pogańskiego środowiska, w którym przyszło im żyć. Maciej, aby wydostać go z tego otoczenia i wykazując wielką chrześcijańską miłość, zaproponował mu zamieszkanie w swym domu, a nawet sam nauczył się zawodu garncarza.

Noe przyjął chrzest 1 listopada 1885 roku, stał się członkiem wspólnoty chrześcijan w Mitiyana, w której wyróżnił się jako przykładny katechista nowych chrześcijan. Kiedy wybuchło prześladowanie, powiedział swej siostrze Munaku, jeszcze katechumence:
- Król i wielcy poganie nienawidzą nas; chcą nas wszystkich pozabijać. Jeśli o mnie chodzi, to zrozumiałem, że istnieje inne życie i nie boją się o utratę życia doczesnego. Ty, kiedy już nas zabiją, nigdy nie przestawaj być chrześcijanką, ani nie przestawaj kochać chrześcijan, którzy tutaj zostaną umęczeni.

Strażnicy przybyli do jego domu, i pojmali jego żonę i niektóre z dzieci. Noe był wtedy w domu Łukasza Banabakintu i został ostrzeżony o grożącym mu niebezpieczeństwie. Obecnym tam chrześcijanom poradził, by uciekali, ale on nie chciał tego uczynić.
Kiedy nadeszli żołnierze powiedzieli do niego:
- Szukamy chrześcijan!
- Jestem tutaj - odpowiedział Noe.
- Ty jesteś Mawaggali?
- Tak, to ja!

Jeden z żołnierzy rzucił włócznią i ranił Noego, który upadł na ziemię; pozostali chrześcijanie uciekali. Noe nie umarł. Przywiązano go do drzewa i na nowo przeszyto go włócznią, chcąc, by zaczął krwawić i by psy mogły go rozszarpać. Jego straszliwa agonia trwała aż do nocy.

Kiedy umarł 31 maja 1886 roku, miał trzydzieści pięć lat. Jego siostra Munaku, jeszcze katechumenka, wezwała, by naśladować przykład jej brata. Stawiła się przed zbirami, którzy jej powiedzieli:
- Przyszliśmy tu, aby zabić mężczyzn, a nie kobiety.
Munaku, parę lat później, została katechistką o. Lourdela i wiele wycierpiała z powodu wrogości niechrześcijan.