Brunon urodził się w 970 roku w rodzinie niemieckich hrabiów (tzw. grafów) w Kwerfurcie. W młodości był kapelanem Ottona III. Mając 28 lat, wstąpił do benedyktynów w Rzymie i przyjął imię Bonifacy.
Żył w pustelni świętego Romualda w Pereum pod Rawenną do czasu, kiedy papież Sylwester II wysłał go do Prus. Otrzymał wtedy sakrę biskupią oraz paliusz metropolity misyjnego.
Mówi o. Stanisław Tasiemski, dominikanin.
Gdy św. Brunon poniósł śmierć, miał zaledwie 35 lat. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało, ale ślad po relikwiach męczennika zaginął.
Św. Brunon Bonifacy został uznany za patrona Warmii, a w 1963 r. ogłoszony głównym patronem diecezji łomżyńskiej.
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).