Nawet dźwięk Jego słowa jest ważny

Joanna Jureczko-Wilk: Łatwo powiedzieć: czytajcie Biblię codziennie! Dlaczego studiowanie tej księgi sprawia nam problemy?

S. Judyta Pudełko: – Lektura jest dla nas trudna, gdyż od autorów, którzy usłyszeli Boży głos i go spisali, dzielą nas wieki i różnice kulturowe. Na dodatek to, co spisali w hebrajskim, aramejskim i greckim, dziś czytamy w różnych tłumaczeniach. „Przedzieranie” się najpierw przez warstwę literacką i czysto ludzką Pisma Świętego, ustalenie, co dany tekst mówi sam w sobie, a dopiero potem dotarcie, do tego, co Bóg chce nam przez niego powiedzieć w naszych konkretnych sytuacjach, wymaga nie lada wysiłku.

Naprawdę pokolenie internetu może odnaleźć siebie w historiach patriarchów i proroków?

– Stary Testament bywa nazywany księgą doświadczenia. Opisuje ludzi, którzy w swoim życiu spotkali Boga i potem wzrastali w wierze. To przykład Abrahama, który przebywał w środowisku, gdzie wyznawano wielobóstwo i który w tym zgiełku idei, poglądów, idoli usłyszał i rozpoznał głos Boga Jedynego. Odpowiedział na Boże zaproszenie i pozwolił się prowadzić. Kiedy teraz otwieramy księgi Starego Testamentu, rodzą się w nas te same pytanie, które stawiali sobie Mojżesz czy Abraham: jak mamy rozpoznać głos Boga, jak rozeznać Jego wolę, odpowiedzieć na nią?

Czytać Pismo Święte od deski do deski?

Można. Dzięki temu łatwiej dostrzeżemy Boży plan w historii świata. Ten sposób poleciłabym osobom już z pewnym biblijnym przygotowaniem. Pozostałym radziłabym rozpocząć czytanie od Nowego Testamentu: od czterech Ewangelii, Dziejów Apostolskich, listów apostołów aż po bogatą w różne odniesienia Apokalipsę św. Jana. Przy jej lekturze należałoby sięgnąć po dodatkowe pomoce. Warto wybrać wydanie Pisma Świętego z przypisami, wprowadzeniami do poszczególnych ksiąg, tabelami historycznymi, które pomogą nam umiejscowić wydarzenia biblijne w historii świata. Bez takiego szerszego kontekstu historycznego trudno będzie nam zrozumieć chociażby starotestamentowe księgi. Żeby przebrnąć przez warstwę tekstową i dotrzeć do sedna Słowa, trzeba być dociekliwym, zadawać tekstowi pytania: czemu służyło rytualne obmycie u żydów, jak praktykowali szabat, czym były chleby pokładne w prawie mojżeszowym, itp. itd.? Przydaje się też ogólna znajomość Biblii, bo często jedne fragmenty znajdują wytłumaczenie w innych.

Cytaty do rozważań mogą codziennie przychodzić do nas SMS-em, na komórkę. To dobre rozwiązanie?

Podobają mi się te esemesowe Boże „strzały” i zastrzyki mocy, które dostajemy w naszej codzienności. Przecież słowo Boże samo w sobie jest egzorcyzmem i ma olbrzymią moc. Jeszcze innym sposobem lektury, który do mnie osobiście bardzo przemawia, jest droga roku liturgicznego. Każdego dnia liturgia proponuje nam czytania ze Starego i Nowego Testamentu, które bardzo często się ze sobą łączą, pokazując, jak Jezus Chrystus wypełnia to, co zostało zapowiedziane w Starym Testamencie. Tych czytań słuchamy w kościele, ale lepiej, kiedy najpierw sami przeczytamy je i przemyślimy.

Papież Franciszek zachęca: „...spróbujcie przez 10–15 minut, nie więcej – czytać Ewangelię, uruchomcie wyobraźnię i powiedzcie coś Jezusowi”. Tyle wystarczy?

Codzienna lektura Pisma Świętego nie musi być długa, ważne żeby to słowo potem w nas pracowało. Jeżeli chcemy każdy dzień przeżywać z Panem w Jego słowie, czytajmy Ewangelię na dany dzień rano albo poprzedniego dnia wieczorem. Czytajmy ją na głos! Śledzenie tekstu wzrokiem nie było praktykowane w starożytnej tradycji biblijnej. Bo słowo przez uszy wchodzi do serca i nawet jego dźwięk jest ważny. Zdarza się, że podczas lektury jakieś wyrażenie zwróci naszą uwagę, poruszy, a może zasmuci, zdenerwuje albo wręcz oburzy. Wspaniale! To znaczy, że Duch Święty aktualizuje tekst do naszego życia, że to słowo jest skierowane właśnie do nas.