Bądźcie wiernymi sługami ewangelizacji

Ty, biskupie Adamie: staraj się o to, aby światło Ewangelii – przez Ruch Światło-Życie – ożywiało nasze parafialne wspólnoty; aby Domowy Kościół – gałąź tego Ruchu – usilnie zabiegał, by wszystkie rodziny były „miłością wielkie”.

Będziecie wizytowali parafie, aby – zgodnie z poleceniem, jakie Piotr usłyszał od Mistrza – umacniać siostry i braci we wierze.Wspólnie będziemy troszczyć się, aby każda parafia była wspólnotą wspólnot, jak tego chciał, za Soborem Watykańskim II, bliski wam obu – i nam wszystkim – Sługa Boży ks. Franciszek Blachnicki. Jego ideałem był Chrystus Sługa, bo „Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono...” (Mk 10,45). Bądźcie i wy sługami zdolnymi do umywania nóg, schylania się aż do ziemi, po której dziś chodzi człowiek…

Słowo „wspólnie” oznacza, iż kolegialnie będziemy wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego, zwłaszcza w ramach pracy II Synodu, i budować Kościół katowicki, aby go przygotować na czas łaski, jakim niewątpliwie będzie 100-lecie jego powstania w strukturach Kościoła: czyli prawdziwy jubileusz, czas szczególnej łaski. Niech ta perspektywa mobilizuje nas wszystkich do modlitwy i działania, aby światło Chrystusa zajaśniało – w nas i przez nas – nowym blaskiem!

4. Jerozolimo, oto dzień twojej Epifanii! Mędrcy ze Wschodu, którzy jako pierwsi rozpoznali Twoją Światłość, składają Odkupicielowi świata, swoje dary:

Składają je Tobie, który jesteś Bogiem z Boga, Światłem ze Światłości, Bogiem prawdziwym z Boga prawdziwego, zrodzonym, a nie stworzonym, współistotnym Ojcu.

Tobie, przez którego wszystko się stało. Tobie, który stałeś się człowiekiem, za sprawą Ducha Świętego przyjmując ciało z Maryi Dziewicy.

To Ciebie oglądały oczy trzech Mędrców i to właśnie Ciebie widzą dziś nasze oczy wpatrzone w tajemnicę świętej Epifanii. Wierzymy bowiem, że „tak Bóg umiłował świat, że Syna swego jednorodzonego dał…” (J 3,16) …i niesiemy Ci dary, bo wiemy, że jako pierwsi zostaliśmy obdarowani Tobą, który czynisz nas swoimi uczniami, braćmi i siostrami – dziećmi niebieskiego Ojca!

„Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli będziecie się wzajemnie miłowali” (J 13, 35) – oto znak rozpoznawczy chrześcijan: wierzących w Chrystusa!

Drodzy pasterze!

Boski Nauczyciel domaga się od was, byście żyli Jego miłością i o niej świadczyli. Ukazujcie oczom powierzonej Wam Owczarni jaśniejące piękno Ewangelii, będącej kompendium Bożej miłości. Dawajcie całemu ludowi chrześcijańskiemu wyraźne świadectwo świętości.

Drodzy Bracia i Siostry!

To właśnie głoszenie zbawczej miłości Bożej jest istotą misji, którą w dniu dzisiejszym, w uroczystość Objawienia Pańskiego, powierza nam wszystkim Kościół.Bądźcie więc zawsze objawieniem Chrystusa i Jego miłosiernej miłości! Niech nic wam nie przeszkodzi w wypełnianiu tej misji: misji objawiania ludzkiej rodzinie Jezusa Chrystusa, Jedynego Zbawiciela Człowieka. To nasze zadanie, to nasze powołanie, nasz obowiązek i nasza radość.

Amen.