Święty Maksymilian Maria Kolbe: Kapłan i męczennik

Rajmund Kolbe urodził się w roku 1894. Jako młody chłopak wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. Tu otrzymał imię Maksymilian. Studia filozoficzne i teologiczne odbył w Rzymie i tam też w roku 1918 przyjął święcenia kapłańskie.

Badacz dokładny - św. Łukasz Ewangelista

Łukasz był człowiekiem starannie wykształconym. Znakomicie znał ówczesną literaturę. Posługiwał się pięknym językiem greckim, był świetnym zbieraczem informacji.

Apostoł Warszawy - św. Klemens Maria Hofbauer

Do Warszawy trafił przejazdem. Pozostał w niej 21 lat. Tu przeżywał chwile dla Polski wielkie, ale także czasy wypełnione hańbą. Z wielkim poświęceniem organizował w naszej stolicy szkoły i prowadził dzieła charytatywne. Nazywał się Klemens Maria Hofbauer (Dworzak). Czczony jest jako apostoł Warszawy.

Święty Karol Boromeusz Gorliwy duszpasterz

Wielki Męczennik - św. Jerzy

Pochodził z Liddy (Azja Mniejsza). Żył na przełomie III i IV stulecia. Zachowały się o nim bardzo nieliczne dane biograficzne, jednak posiadamy pewne wiadomości o sięgającym IV wieku kulcie świętego Jerzego jako męczennika.

Profesor pełen dobroci - św. Jan z Kęt

"Umiał święty profesor pochylić się i dotknąć końcówek najcieńszych gałązek. Owoc Ewangelii leżał u jego stóp, gdy przyodziewał biedaka w swoje własne buty, gdy okrywał jego plecy swoim płaszczem. Umiał spytać małe dziecko na ulicy, dlaczego płacze".

Wierny uczeń Chrystusa

Żył w latach 1576–1620. Odbył studia w Ołomuńcu, Pradze i Grazu. W wyniku jego gorliwej pracy duszpasterskiej na łono Kościoła katolickiego wróciło wielu ludzi. To wywołało do niego nienawiść innowierców. Zginął męczeńską śmiercią, broniąc tajemnicy spowiedzi.

Święty Jan od Krzyża: Więziony reformator

"Był wzrostu średniego, o twarzy nieco śniadej, miłych rysach. Jego rozmowa i obejście było uduchowione. Wywierał głębokie wrażenie, tak że wszyscy, którzy zbliżali się do niego, odchodzili zbudowani i zachęceni do cnoty.

Kaznodzieja złotousty - św. Jan Chryzostom

"Niechaj nikt nie wstydzi się świętych znaków naszego zbawienia i tego najwyższego dobra, przez które żyjemy i przez które jesteśmy. Nośmy więc krzyż Chrystusa jak wieniec, bo wszystko, co się do nas odnosi, przez krzyż się wypełnia".