Wdzięczność była głównym tematem słowa arcybiskupa katowickiego podczas pielgrzymki stanowej dziewcząt i kobiet do Sanktuarium Matki Bożej Piekarskiej.
Drogie Siostry! Witam was u Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej. Witam i pozdrawiam: Szczęść Boże w Piekarach! Jak co roku przybyłyście do Piekar, aby przez wstawiennictwo Maryi, powierzyć Bogu swoje sprawy osobiste, rodzinne i nasze sprawy społeczne.
Reprezentujecie niemal wszystkie parafie naszej archidiecezji. Ufam, że jest z nami reprezentacja parafii – miejscowości Nieboczowy; właściwie trzeba by powiedzieć nowe Nieboczowy, zbudowane od podstaw w nowym miejscu. Nieboczowy „stare”, istniejące od 1240 r. przestały istnieć, bo ostatecznie ich mieszkańcy – nie bez walki, konfliktów i trudności – uznali, że dla dobra wspólnego –a była nim konieczność budowy suchego zbiornika chroniącego od powodzi tereny od Raciborza po Wrocław, opuścili swoją ojcowiznę. I przy pomocy Banku Światowego zbudowali Nieboczowy w nowym miejscu; powstała piękna miejscowość, z pełną infrastrukturą, szkołą i kościołem, i własną parafią. Dnia 8 września odbędzie się pobłogosławienie tej nowej miejscowości i kościoła, do którego przeniesiono wystrój ze starej nieboczowskiej świątyni. Drogi Siostry! Z przytoczonych faktów wynika, iż zwyciężyło dobro wspólne; bo w każdej sytuacji konfliktu miedzy dobrem jednostkowym a wspólnym, obowiązuje zasada KNS, iż korzyść wspólna powinna być postawiona wyżej niż dobro jednostki. Mieszkańcy Nieboczów ostatecznie kierowali się tą zasadą i duchem solidarności. Gratulujemy i dziękujemy! Pewnie przybyły też kobiety z parafii Leszczyny... serdecznie witam! Bóg zapłać za „przygotowanie” nowego proboszcza do tutejszej parafii, ks. Krzysztofa Fulka, który w minioną niedzielę podjął posługiwanie.
Witam wszystkich Gości: Biskupów z Górnośląskiej Metropolii (Gliwice, Opole), w tym naszych biskupów pomocniczych Marka i Adama oraz bpa nominata Grzegorza. Witam reprezentantów władz samorządowych województwa śląskiego oraz włodarzy górnośląskich miast i gmin.
Serdeczne słowa powitania kieruję do naszego gościa z dalekiego, aczkolwiek bliskiego Kazachstanu - arcybiskupa Tomasza Pety, biskupa diecezji Astana. Wygłosi do nas homilię i zapewne powie coś o maryjnym sanktuarium w Oziornoje; może wspomni też posługę kapłanów archidiecezji katowickiej w tym kraju. Witam biskupów, którzy przybyli do nas z Republiki Środkowoafrykańskiej, a są to pochodzący z Cieszyna, biskup Tadeusz Kusy, biskup diecezji Kapa-Bandoro i niedawno wyświęcony na biskupa Mirosław Gucwa, biskup diecezji Buar. Witamy was Bracia bardzo serdecznie i dziękujemy za przypomnienie nam odpowiedzialności za dzieło misyjne Kościoła; a potrzebuje on naszego modlitewnego i materialnego wsparcia.
Są z nami Siostry Boromeuszki; przybyły z różnych krajów Europy na spotkanie swojej federacji. Życzmy owocnych obrad – na temat – Bóg a ubodzy; niech to spotkanie z Matką pomoże w umocnieniu postawy miłości miłosiernej. Jest z nami również gość z Moskwy – to S. Nina Chalecka; ewangelizuje i katechizuje w tym mieście od 28 lat! Siostro Nino – pozdrawiamy i witamy w domu, wszak Siostry dom to Katowice. Pozdrawiam w imieniu tu zgromadzonych tych, którzy łączą się z nami dzięki transmisji TV Polonia; TV Katowice; naszą uroczystość transmitują też trzy rozgłośnie radiowe: Radio Katowice, Radio Piekary i Radio eM.
Przed chwilą górnośląskie kobiety podarowały Matce Bożej, w 700-lecie jej kultu w piekarskiej parafii, złotą różę. To wyraz naszej wdzięczności - cennej i trwałej jak szlachetny metal oraz pięknej jak kwiat. Wdzięczność, nazywana w teologii matką wszystkich cnót, oznacza, że potrafimy dostrzec i docenić dobro, jakie otrzymujemy od Boga i od ludzi. Wdzięczność jest istotą Eucharystii, która – jak wskazuje sama nazwa - jest właśnie dziękczynieniem, „składaniem podziękowania” za dobro otrzymane z Bożej ręki. Wdzięczność powinna być fundamentem codziennego życia każdego chrześcijanina. Niech więc wdzięczność będzie głównym motywem i tematem naszego dzisiejszego spotkania.
W symbolice chrześcijańskiej róża oznacza Chrystusa, ale także doskonałość i cnoty Maryi. Tytuł Maryi „Róża Duchowna” (łac. Rosa Mystica) został zatwierdzony przez Kościół jako odpowiedni do wypowiedzenia duchowego piękna Maryi, ponieważ Ona jest ikoną piękna Boga. Jest najpiękniejszym kwiatem, jaki pojawił się w świecie duchowym, stąd słusznie nazywa się ją Różą, która uchodzi za królową kwiatów. Drogie niewiasty: matki, żony, babcie, córki, siostry zakonne i inne osoby życia konsekrowanego, Matka Boża, towarzyszy wam na drogach codzienności, to od Niej uczycie się kobiecej wrażliwości, miłości, cierpliwości i czułości. Ona jest waszą Matką i Nauczycielką.
W imieniu Kościoła dziękuję wam za wierność Bogu, za troskę, jaką otaczacie waszych bliskich, za wrażliwość na drugiego człowieka, szczególnie opuszczonego, starszego, chorego i niepełnosprawnego. Dostrzegamy i jesteśmy wdzięczni za miłość i dobro, jakim każdego dnia obdarzacie wasze rodziny i wasze wspólnoty.
Na kalwaryjskim wzgórzu stajemy z wdzięcznością za siedem wieków szczególnej tutaj obecności Boga i Matki Najświętszej. W 1318 roku w miejscu dzisiejszej bazyliki ówczesny biskup gnieźnieński Janisław dokonał poświęcenia pierwszego kościoła dedykowanego św. Bartłomiejowi Apostołowi. Tak rozpoczęła się historia parafii, która stała się na przestrzeni wieków szczególnym miejscem kultu Matki Najświętszej. Łaski i cuda tu wypraszane sprawiły, że sława cudownej Pani z Piekar dotarła daleko poza granice Śląska i Polski. Wieki nieustannej modlitwy i widzialne znaki Bożej ingerencji, uczyniły Piekary „duchową stolicą Górnego Śląska”.
Drogie Siostry! Szczególnym wyrazem naszej wdzięczności Bogu i ukoronowaniem siedmiu wieków maryjnej pobożności w piekarskiej parafii jest budowany dom Nazaret. Nasi przodkowie wznieśli to sanktuarium. Dziś przyszedł czas na nasze pokolenie. Czas, aby dzięki naszym modlitwom, zaangażowaniu i darom materialnym ukończono budowę dom „Nazaret” - dom świętych rodzin i dom uświęcania rodzin. Niech będzie dla następnych pokoleń przestrzenią umacniania wiary oraz symbolem wdzięczności i wierności współczesnego Śląska Bogu i Matce Najświętszej.
Synodalność to sposób bycia i działania, promujący udział wszystkich we wspólnej misji edukacyjnej.
Droga naprzód zawsze jest szansą, w złych i dobrych czasach.
Wraz z zakorzenianiem się praktyki synodalności w Kościele w Polsce - nadziei będzie przybywać.