publikacja 14.09.2006 18:36
w innych serwisach
Warto poczytać:
Jak rozwiązywać problemy bioetyczne na forum społeczeństwa laickiego i pluralistycznego?:. Powszechnie się uważa, że musimy znaleźć jakieś rozwiązania w sprawach tak żywo odnoszących się do ludzkiego życia. Nie można zająć stanowiska charakteryzującego się inercją czy ucieczką. Czy jednak istnieje jakiś wiarygodny sposób wyłaniania tych moralnych rozstrzygnięć, gdy proces ten dokonuje się na forum społeczeństwa laickiego i pluralistycznego? Wydaje się, że istnieją tu dwie możliwości zmagania się z tym problemem.
Kontrowersje wokół nowej definicji śmierci:. Już w 1957 roku papież Pius XII, wypowiadając się w kontekście stosowania reanimacji, zaznaczył, że Kościół nie ma żadnych szczególnych kompetencji w ustaleniu momentu śmierci, zadanie to bowiem spełnia biologia i medycyna. Stanowisko to potwierdzane jest w kolejnych dokumentach Urzędu Nauczycielskiego oraz w wypowiedziach różnych naukowych instytucji Kościoła.
Wobec uporczywej terapii:. W tym kontekście trzeba zaznaczyć, że ani walka z cierpieniem, ani walka ze śmiercią nie stanowią głównego celu medycyny. Celem tym jest przywrócenie człowiekowi zdrowia, a jeśli to niemożliwe, otoczenie go opieką i pomocą, aby realizował swoje życie mimo dyskomfortu niepełnosprawności, choroby czy zbliżającej się śmierci.
Podmiotowość osobowa i moralna pacjenta:. Ze względu na długą historię wyzwolenia z niewolnictwa, z kolonializmu czy rasizmu wydawałoby się, że dziś nikt nie podejmuje się prób wykluczenia pewnych ludzi ze wspólnoty osób. Tak jednak nie jest. Dzieje się to zarówno na gruncie pewnych koncepcji antropologicznych, jak i poprzez propagowanie pewnych dyskryminujących zasad bioetycznych. Stanowisko to szerzy się szczególnie w anglosaskiej debacie bioetycznej.
Podmiotowość człowieka chorego i umierającego:. W walce bogatych z biednymi, narodzonych z nienarodzonymi, zdrowych z chorymi - przegrywają najsłabsi. Presja mentalności aborcyjnej i proeutanatycznej, sankcjonowanie prawne tego typu dyskryminacji przez legalną aborcję czy eutanazję, ujawnia nowe formy totalitaryzmu państwa i społeczeństwa nad jednostką, nowy rodzaj przemocy silniejszych nad słabszymi. Trzeba zapytać, co to jest za demokracja, w której decydenci pozbawiają podmiotowości człowieka w okresie prenatalnym, w okresie ciężkiej choroby i zbliżania się do śmierci oraz negują jego prawo do życia?
Eutanazja - śmierć godna czy niegodna?:. Nie można więc w imię braku godnych warunków społecznych i materialnych, braku dobrego zdrowia biologicznego czy psychicznego, podważać godności człowieka i głosić, że nie ma on prawa do życia, lecz ma prawo do śmierci. Trzeba zmieniać jego złe warunki życia, a nie zabijać człowieka żyjącego w takich warunkach. Śmierć nie jest czymś godnym i dobrym dla człowieka, lecz jest złem, które go dotyka. Nie da się oswoić śmierci, nazywając ją czymś dobrym, szlachetnym i oczekiwanym.
Źródła ideologii aborcyjnej:. "W najbliższej perspektywie problemy etyczne spowodowane przez rozwój biotechnologii nie będą zagrażać godności normalnych dorosłych istot ludzkich - stwierdza Francis Fukuyama - mogą natomiast dotknąć tych, którzy nie posiadają pełnego zestawu cech charakteryzujących ludzi (...). Największą grupą istot znajdujących się w tej kategorii są nienarodzone dzieci, można do niej jednak zaliczyć również noworodki, osoby nieuleczalnie chore, starszych ludzi dotkniętych upośledzającymi chorobami oraz inwalidów".
Etyczna ocena pozyskiwania komórek macierzystych:. Używający terminu "klonowanie terapeutyczne" wzięli więc pod uwagę wszystko inne z wyjątkiem istoty ludzkiej, której ono bezpośrednio dotyczy. Pominięto ją milczeniem, usunięto z dyskusji etycznej. Zostało to uczynione bez wielkiego namysłu, nie przez filozofa czy etyka, ale przedstawiciela firmy, która powstała po to, aby przynosić zyski. Tę samą procedurę raz nazywa się klonowaniem reprodukcyjnym, a innym razem terapeutycznym. W pierwszym przypadku zarodek z definicji ma dać początek życiu ludzkiemu podlegającemu rozwojowi, natomiast w drugim nie może zapoczątkować życia - nie dlatego, że nie może się rozwijać, ale dlatego, że został przeznaczony do celów terapeutycznych.
oceń artykuł
Najnowsze w serwisie
- Niebo przemawia przez męczennika: objawienia ks. Jerzego Popiełuszki w Fiumicello
- Apostoł Nortumbrii. Św. Paulin z Yorku
- Marcin Jakimowicz: Radykalni [nowość w sklep.gosc.pl]
- Leon XIV: osoby konsekrowane są proroczym znakiem Bożego Miłosierdzia
- Biskupi Austrii: „Dilexi te” to „program i proroctwo”
- Adhortacja Leona XIV: 10 kluczowych cytatów
- Kard. Krajewski: pomoc ubogim jest istotnym i nieprzerwanym elementem drogi Kościoła
- Skoro Piotr przypomina nam, że ubodzy są sercem Ewangelii
- Leon XIV w Dilexi te: Nie można oddzielać wiary od miłości do ubogich
- Znamy laureatów nagrody FENIKS 2025
Warto przeczytać