Święta Wiktoria

Dowodem na to jest jej najstarszy znany wizerunek, pochodzący już z VI wieku, znajdujący się na jednej z mozaik w Rawennie, w kościele Św. Apolinarego– wśród najsłynniejszych męczenników Kościoła Zachodniego. Wspomina o niej także Adelhelm w swoim dziele "O dziewictwie" z początku 8 wieku.

Historia św. Wiktorii znana jest przede wszystkim dzięki tradycji ustnej. Św. Wiktoria poniosła śmierć męczeńską za czasów cesarza Decjusza, w połowie III wieku lub za cesarza Dioklecjana na początku IV wieku. Legendarne przekazy głoszą, że była ona dziewczyną wywodzącą się ze szlachetnego rzymskiego rodu. Jej rodzice wiele trudu włożyli w wychowanie Wiktorii na pobożną i wykształconą kobietę. Gdy osiągnęła dojrzałość, postanowili wydać Wiktorię za mąż. Spośród wielu młodych mężczyzn, którzy zabiegali o jej rękę, rodzice wybrali Eugeniusza, bogatego młodzieńca ze znamienitego rodu. Nie był on jednak chrześcijaninem, co napotkało opór Wiktorii.

Mimo wątpliwości Wiktoria zgodziłaby się pewnie na małżeństwo z Eugeniuszem, wierząc, że zdoła nawrócić swego męża na wiarę chrześcijańską. Stało się jednak inaczej. W podobnej sytuacji znalazła się bowiem przyjaciółka Wiktorii, Anatolia, która przekonała ją do odrzucenia zaręczyn. Obie kobiety, głęboko wierząc w Chrystusa, zapragnęły pozostać dziewicami do końca życia. Po dłuższej rozmowie dziewczęta uznały wyższość stanu dziewiczego nad małżeńskim i odpowiedziały odmownie swoim adoratorom.

To stało się początkiem wydarzeń tragicznych. Urażeni rzymscy młodzieńcy porwali kobiety, które uznali już za swoje narzeczone i uwięzili w domach, by prośbą lub groźbą zmusić jej do małżeństwa. Po długim czasie, który upłynął na bezowocnych namowach, Eugeniusz oskarżył Wiktorię przed cesarzem jako chrześcijankę. Taki zarzut w tamtych czasach równał się natychmiastowemu wyrokowi śmierci. Mimo tego Wiktoria postanowiła być wierna Chrystusowi do końca i nie ustąpiła - ani w kwestii zamążpójścia, ani w kwestii wiary chrześcijańskiej.

Św. Wiktoria poniosła śmierć męczeńską w połowie III wieku lub ok. 305 roku. Nie jest dziś pewne w jaki sposób pozbawiono ją życia - mówi się, że została ścięta, rozszarpana przez byka lub przebita mieczem. Jej wspomnienie przypada w kościele katolickim na 23 grudnia. W ikonografii św. Wiktoria jest przedstawiana jako rzymska dziewica z palmą, sztandarem, mieczem albo ze smokami. Jej relikwie znajdują się w Subiacco i w Łowiczu w kolegiacie Matki Bożej Wniebowziętej. Otrzymał je od papieża Urbana VIII arcybiskup gnieźnieński Henryk Firlej w 1625 roku.