Jesteśmy w sercu Kościoła

Mira Fiutak: Książkę, o której rozmawiamy*, przygotowali praktycy. Dzięki temu będzie służyła do praktycznego wykorzystania. Dlaczego postanowiliście wydać tę pozycję?

Ks. Artur Sepioło: Ponieważ jest taka potrzeba. Zagadnienie posługiwania charyzmatami powinno być ujednolicone, poprawne, zgodne z nauką Kościoła i dawać rozwój poszczególnym osobom i wspólnotom. To ważny temat, a jednocześnie nie do końca uporządkowany teologicznie i pastoralnie. Publikację przygotowało Ogólnopolskie Porozumienie Dyrektorów Katolickich Kerygmatycznych Szkół Nowej Ewangelizacji. Na spotkaniach, które odbywają się co pół roku, omawiamy bieżące tematy związane z rozwojem szkół diecezjalnych, dotyczące wspólnoty, jej struktury, podstawowej formacji oraz ewangelizacji prowadzonej poza kursami SNE, jak Przystanek Jezus, Katolicy na Ulicy, Bieszczady dla Jezusa, Przystań z Jezusem. Tematem jednego z nich były właśnie charyzmaty.

Dołączony został też list Kongregacji Nauki Wiary „Iuvenescit Ecclesia”…

List ten poświęcony jest relacjom między darami charyzmatycznymi a hierarchicznymi. Został opublikowany niedługo po naszym spotkaniu, na którym omawialiśmy ten temat. To było dla nas potwierdzenie, że to są dziś ważne zagadnienia. Ucieszyliśmy się, że jesteśmy w sercu Kościoła. Dokument watykański jest szczegółowym omówieniem relacji hierarchiczności i charyzmatyczności. Nasza praca ujmuje temat szerzej. Zaczynamy od historii, pokazujemy, jak przez kolejne epoki zagadnienie charyzmatu w Kościele pojawiało się w nauczaniu i praktyce Kościoła. Mamy tu ciągłość, a nie rzeczywistość, która rzekomo pojawiła się dopiero po Soborze Watykańskim II.

Cenna w tej publikacji jest jej strona praktyczna.

Pokazujemy potrzeby duszpasterskie, ale też pojawiające się tu problemy. Omawiamy pastoralne podejście do wiedzy o charyzmatach, ich przyjęcia, posługiwania nimi i ich oceny. Konkluzja, o czym mówi też list Kongregacji Nauki Wiary, jest taka, że do hierarchii należy rozeznanie prawdziwości bądź nieprawdziwości charyzmatów. Nie mówimy o jakimś jednym ruchu czy grupie charyzmatycznej, ale o tym, że cały Kościół jest charyzmatyczny. Bo każdy powołany do posługi w nim otrzymuje charyzmaty do wypełnienia misji, którą Bóg mu polecił. W kolejnej części omawiamy kryteria rozeznawania charyzmatów. Ostatnia część zawiera mały słownik najczęściej spotykanych, a może nie do końca rozumianych pojęć.

Kto może skorzystać z tego opracowania?

Tak naprawdę wszyscy, którzy są za coś odpowiedzialni w Kościele, nie tylko dyrektorzy SNE czy liderzy wspólnot „charyzmatycznych”. Publikacja daje szerokie zrozumienie zjawiska charyzmatyczności Kościoła. Nie jest to opracowanie naukowe, ale bardzo praktyczne dla tych, którzy żyją i posługują we wspólnotach.

Piszecie też o zagrożeniach w tym obszarze. Jakie one są?

Te na przykład pogoń za sensacją, niewłaściwe oczekiwania, przesadne akcentowanie spektakularności, fałszywy egalitaryzm, a z drugiej strony lęki i niezrozumienie tej rzeczywistości. Zagrożeniem jest też działanie bez opieki i troski duszpasterskiej, kiedy pasterze nie chcą się zajmować tą rzeczywistością. To oznacza działanie bez rozeznania.

Jak temu zaradzić?

Potrzeba porządkowania, jasnych wypowiedzi pasterzy Kościoła na te tematy, otwarcia się na współdziałanie między różnymi obdarowaniami, bo dopiero to daje autentyczną pełnię wspólnoty Kościoła, równoległego rozwoju praktyki i teorii, a nie będzie go bez ciągłej refleksji teologicznej, korekty i pogłębienia u samych posługujących. Potrzeba tu przestrzeni wolności, ale też odpowiedzialności. Widzę też konieczność formacji młodych księży, wchodzących w duszpasterstwo. Bo każdy ksiądz posługuje charyzmatem rozeznawania w sakramencie pokuty, kierownictwie duchowym czy innych formach towarzyszenia. Jeżeli rozumie charyzmatyczność, to używa jej świadomie. Do pasterza należy też podejmowanie decyzji, często dalekosiężnych. Jeżeli brakuje mu narzędzia rozeznawania, to są to tylko decyzje zdroworozsądkowe. Więc kwestie te dotyczą wszystkich odpowiedzialnych w Kościele.

* Ks. Sławomir Płusa, ks. Przemysław Sawa, ks. Artur Sepioło, Iwona Zielonka "Charyzmaty w służbie ewangelizacji" Gliwice, 2017