Bezdroża "nowej etyki globalnej"

W fazie embrionalnej – np. w procesie zapłodnienia pozaustrojowego – zakłada się śmierć ludzkich zarodków, argumentując, że ludzki zarodek nie jest człowiekiem. Jest to bardzo niebezpieczne stanowisko ideologiczne, gdyż z punktu widzenia nauki nie ulega wątpliwości, że już w zarodku obecna jest cała genetyczna struktura człowieka, różna od genetycznych rodziców i jest w nim zakodowana dynamika rozwoju. Człowiek zaczyna się więc od momentu powstania jego embrionalnej struktury komórkowej, a nie w jakimkolwiek innym momencie. Tworzy się on w momencie poczęcia.

Powtórzmy raz jeszcze: twierdzenie, że „ludzki zarodek nie jest ludzki” jest sprzeczne z nauką. Przytoczę wypowiedź prof. Andrzeja Paszewskiego, genetyka: "Jednakże nie ma również biologicznego powodu, żeby mu tego statusu (człowieka) odmówić. Nauki przyrodnicze nie dostarczają bowiem żadnych obiektywnych kryteriów określenia stadium, w którym ten status musi być przyznany. Wykazują jedynie, że zaczynający się od zygoty rozwój osobniczy człowieka przebiega według własnego, unikalnego programu genetycznego (ze zdeterminowanymi cechami od koloru oczu, różnych zdolności do ilorazu inteligencji), od początku do późnej starości czerpiąc z otoczenia wodę, tlen i proste związki organiczne. Nie da się w tym rozwoju wyróżnić naukowo jego przedludzkiej i ludzkiej fazy. Przyznanie osobowego statusu jednostce ludzkiej od początku jej powstania nie wymaga definiowania – wystarczy po prostu, by zaistniała. Jest to poważna przesłanka dla przeciwstawiania się klonowaniu terapeutycznemu, jak też procedurze in vitro zakładającej tworzenie nadliczbowych zarodków, ich selekcję i zamrażanie, które kończy się bardzo często ich zniszczeniem".

Tymczasem widać dziś w świecie pokusę selekcji genetycznej. Eliminuje się te embriony, które uważane są za mniej wartościowe. Zabija się też ludzkie płody w wyniku diagnostyki prenatalnej. Jest to selekcja eugeniczna. Okazją do niej staje się coraz częściej chociażby pragnienie dziecka określonej płci. Pamiętamy, że eugenika została potępiona w Norymberdze.

Nie zapominajmy, iż selekcja embrionów jest integralnym elementem procedury in vitro. Wszczepia się te embriony, które wykazują największą dynamikę wzrostu. Pod mikroskopem bada się ich wymiary, symetrię i szybkość podziałów komórkowych. Wszystkie słabsze są uśmiercane. Wśród embrionów poczętych in vitro ginie nawet 95 proc. z nich. Jest to śmierć programowana, zakładana przez samą metodę.

Inna sprawa to merkantylizacja biomedycyny. Istnieje międzynarodowy, nielegalny rynek handlu ludzkimi tkankami, komórkami, embrionami oraz płodami. Według prasy francuskiej, np. w Grecji płaci się kobiecie 800 dolarów za komórkę jajową. Są one sprzedawane na międzynarodowym, nielegalnym rynku materiałów genetycznych.

 Jak podsumowałby Ksiądz Arcybiskup kilkuletnią już debatę wokół in vitro toczoną w polskich mediach?

– Dostrzegam w niej dwa ogromne braki, które powodują znaczny niedosyt informacyjny. Po pierwsze: wielki niedobór refleksji bioetycznej i w ogóle etycznej o procedurach stosowanych podczas in vitro – na poszczególnych etapach: w bieżącym działaniu ale i odległych skutkach. O tym w ogóle się nie mówi.

Drugi brak to nieuwzględnianie praw dziecka, uleganie jednemu głównemu nurtowi dyskusji jakim jest „logika subiektywnych pragnień”. We wszystkich debatach pojawia się argument tęsknoty za dzieckiem, pragnienie jego posiadania i w związku z tym niczym nieograniczone prawo do posiadania dziecka, bez względu na to kto chce je posiadać, jaki jest status tej osoby. Prawo do dziecka jest tak absolutyzowane, że zapomina się o jego prawach, o tym w jakich sytuacjach życiowych się ono znajdzie np. że będzie żyło w rodzinach niepełnych czy u osób samotnych, a więc w warunkach, które nie są w stanie zapewnić udziału pełnej rodziny w wychowaniu.