I Synod Katowicki naucza: "Sakramenty św. mają charakter społeczny i to w dwojakim sensie: są udzielane we wspólnocie wiernych i stąd są czynnościami nie tylko Chrystusa, ale i Kościoła, wierni przyjmujący sakramenty spotykają się nie tylko z Chrystusem, lecz również z Jego Mistycznym Ciałem, co prowadzi do czynnej postawy miłości bliźniego."
„Chrystus nadal jest obecny w swoim Kościele i działa w szczególności przez znaki, zwane sakramentami, które ustanowił, aby oznaczały i udzielały wierzącym daru łaski. Są więc one czynnościami Chrystusa, a ci, którzy ich udzielają, działają w Jego imieniu. Przyjmujący i udzielający sakramentów spotykają się osobiście z Chrystusem (…) Każdy sakrament jest osobowym spotkaniem z Chrystusem we wspólnocie wierzących. Zrozumienie tego kształtuje u przyjmującego postawę wiary i pobożności wobec Zbawiciela, z którym się spotyka. Sakramenty święte nazywamy <<sakramentami wiary>>, ponieważ ją zakładają i równocześnie umacniają i rozwijają.”
„Zrozumienie osobowego i społecznego charakteru sakramentów św. rodzi świadomość, że bez nich Kościół nie mógłby żyć ani się rozwijać. Każdy z nich jest bowiem nowym elementem wielkiej budowy Kościoła, służąc nie tylko jednostce, a le całej jego wspólnocie.”
„Przez wiarę i chrzest wierni zostają wszczepieni w Chrystusa i włączeni w Kościół. Otrzymują również odpuszczenie wszystkich grzechów, stają się uczestnikami Bożej natury i przybranymi dziećmi Boga.”
„Postawa pokutna chrześcijanina otrzymuje pełną skuteczność i umocnienie w sakramencie pokuty, przez który każdy ochrzczony, jeśli popadł w grzechy po chrzcie, ma znowu możność odzyskania łaski chrztu św., pojednania się z Bogiem, którego obraził z Kościołem, któremu grzesząc zadał ranę (…)”
„Sakramenty kapłaństwa i małżeństwa mają na celu uzdolnienie do specjalnej służby w społeczności kościelnej. Kapłani pełnią ją wobec wspólnoty Kościoła lokalnego, małżonkowie w pierwszym rzędzie wobec własnej rodziny, która ma się stać domowym sanktuarium Kościoła. Obydwa sakramenty mają jednej fundament, którym jest wspólne kapłaństwo całego Ludu Bożego.”
Cytaty pochodzą z książki /"Wiara, modlitwa i życie w kościele katowickim"/
Franciszek zrezygnował z publikacji adhortacji posynodalnej.
Jako dewizę biskupiego posługiwania przyjął słowa „Ex hominibus, pro hominibus” (Z ludu i dla ludu).